• İzEdebiyat > Öykü > Bireysel |
141
|
|
|
|
|
Sabah saat 6: 00 da yola çıkmıştım. Kanuni Sultan Süleyman Hastahanesi’nin otoparkına girdiğimizde saat 8’e geliyordu. Altı üstü 17 km’lik yoldu. Bu kadar erken çıkma sebebim; Altınşehir’de otomobil parçaları ve tamiri yapan bir arkadaşımı da görüp, hoşbeşten sonra bir çift çıkma lastik satın almaktı. 8: 30 randevusuna yetişemeyeceğimi hissedince direk hastanenin yolunu tutmuştum. |
|
142
|
|
|
|
|
Yanlışları affetmek,her zaman yeni yeni yanlışlara davetiye çıkarmak demektir. |
|
143
|
|
|
|
|
Yüreğimi öğütürken yeniden yapmayı başarmak çok zor geliyor. Sırtımdaki pamuğun tonluk ağırlığı belleğimi ezip geçiyor. Kendime ağırım, canıma, özüme. Özümden ölesiye uzağım. “Uzaklaş ki geri dönebilesin!” |
|
144
|
|
|
|
|
Bir insanın hikayesi. Belki sen, belki de ben bu insan, fakat yazan ben. Seni yazdıysam ve sen seni, kendine bile yazamıyorsan, işte sana sen. Beni yazdıysam ve beni en iyi ben anlatırsam; işte bir kadeh ben. |
|
145
|
|
|
|
|
göbeğinize hiç baktınız mı? onun alaycı bakışlarına hedef oldunuz mu? onunla hiç konuştunuz mu? |
|
146
|
|
|
|
|
kör kamil , eskişehir tarihinde özel bir yeri olan, bir çok nesil orada anılar yaşamış,anılarını aktarmış, mutluluklarını, mutsuzluklarını paylaşmışlardır. |
|
147
|
|
|
|
|
_Bütün yazıcılar korkuyla uyanır sabahlara.
Kur’a çektik, terk ediliş bana düştü ey dünya!_ |
|
148
|
|
|
|
|
eğitimci yazar hasan tülüceoğlu'ndan anlatım harikası okul günleri öyküsü |
|
149
|
|
|
|
|
Gözlerinize dokunmak istiyorum. Beyninizde yüreğinizde yer edinmek.
izin verin gireyim içeri.
İzin veriyorum girin içeri
Görün beynimin içindekileri |
|
150
|
|
|
|
|
ben denedim. incelikler dünyasından çıkıp ormana dalan bir ayı durumuna düşmeniz an meselesidir. ben düştüm. |
|
151
|
|
|
|
|
Bir müddet sonra otobüsümüz yolcularıyla birlikte tekrar yola koyuldu. Ben başımı otobüsün camına dayamış dışarısını seyrediyordum.
|
|
152
|
|
|
|
|
.....Son bir kez geri dönüp baktı ve kendini boğazın karanlık sularına bıraktı…. |
|
153
|
|
|
|
|
Adam hayatini boyle planlamamisti. Nerden cikmisti bu kiz, neden girmisti hayatina? |
|
154
|
|
|
|
|
Ensemin keyfi bilir. Bir adım atarım deniz...bir adım atarım evciğim...bir adım atarım deniiizzzz...bir adım atarım evciğiiiimm...Hem yürür hem şarkılar söylerim...bir durur, bir bakar, birden de koşarım. İstersem. İsterim.
|
|
155
|
|
|
|
|
Alıp başımı gitmek istiyorum buralardan, yurdumun dağlarında dolaşmak istiyorum doyasıya, sadece dağlarında ama. |
|
156
|
|
|
|
|
Ben çıkıp hava alır,beklerim düşüncesiyle dışarı çıkmıştımki “Gel lan buraya” biri beni yakamdan yakalayıp karanlık bir yerde diz üstü çöktürüp başımada silahı dayadı. |
|
157
|
|
|
|
|
Kalbinin derinliklerinde deprem olurken, depremin sarsıntıları midesinde kasılmaya ve gözyaşlarının ardı arkasına akmasına yol açıyordu. Yalnızlık hissiyle kavrulan bedeni bütün uyarıcılara kapalıydı. Gayesizliğinin ötesinde ışıksız kalan kuşlar gibi sağa sola çarpıyordu.
|
|
158
|
|
|
|
|
Bu öykü; birbiriyle hiç alakası ve benzerliği olmayan iki kadının yollarının rastgele çakışması yani tamamen bir tesadüfün sayesinde yazılmıştır ve bu evrende hiçbir şey tesadüf değildir. |
|
159
|
|
|
|
|
Kadife perde, çift taraflı kapanmıştı artık. Arkasında kalanlar ezber hayatlardan kendi karakterlerine dönmüşler, önünde olanlar ise oyun süresince attıkları kahkahaların yüzlerinde bıraktığı tebessümle çıkış kapısına doğru ağır ağır ilerliyorlardı. |
|
160
|
|
|
|
|
Geminin her demirleme ve demir alması, benim için işte böyle bir labirentten diğerine geçme, karmaşa ve kendimle konuşma, çatışma zamanıydı. Bu işlem süresince, zincirin denize akma ya da denizden alınması sesinin bir an önce bitmesini isteyerek; ateş karşısında, terler içinde cehennemde çalışan babam, gözümde canlanır ve bu soruların cevabını arardım.
|
|
Anasayfa
