Vapurdaki
Siyah Beyaz yer karolarýna
verdiði ilhamdan dolayý teþekkürü bir borç bilirim!


Siyah ve Beyaz
Perþembeler

Birden aklýma geldi. Birbirimize ne kadar zýt olduðumuz. O güzel evin yerlerindeki siyah- beyaz yer karolarýnýn uyumunu görünce.
Bazen sana göre uyumsuz bana göre çok uyumlu bir ikili olduk.
Kimileri hiç yakýþtýramamýþ, kimileri acaip yakýþtýrmýþ bizi birbirimize yapýþtýrmýþtý. Týpký senelerce yanyana duran Siyah ve Beyaz yer karolarý gibi uyumsuzluðumuzun farkýna varmadan bizden bir ikili olabilme hayalini kurmamýzý istediler. Belki de ben istedim.

Siyah oldun bazý gecelerde, üzdün, kýrdýn, incittin, bana ait beyazlýðý unutarak; belki de hiçe sayarak!
Bazý günler Beyaz oldun güneþli günlerdi bunlar çoðunlukla beni sevmediðin perþembelerdi besbelli! Siyah oldum kýrdým üzdüm seni beni sevmediðini aklýma getirerek!
Çoðu zaman unuttum Siyah ve Beyaz olduðumuzu,ama bizden oluþan gri’de ne bana ne sana mutluluk verebildi.
Gri’den mutlu olamazdýk, senin perþembelerde mutsuz olduðun gibi
Elimizde ne birazcýk Mavi vardý, birbirimize güvenmemizi saðlayacak,ne de birazcýk Sarý; mutluluk, sýcaklýk adýna…Kýrmýzý’yý hissettim ben aþk adýna; belki sen o gün farketmedin, belki de yine bir perþembeydi sevmediðin!

Fayda etmedi ne gittiðimiz rengarenk ýþýklý club’lar, ne çektirdiðimiz renkli fotoðraflar çünkü içlerinde hep biz vardýk,yürüdük soðuða raðmen, yol boyunca birbirimize baðýrdýk hiçbirþey duymadan, biz öylece hep Siyah ve Beyaz kalakaldýk.