Çok fazla inandýk. Çok fazla güvendik. Çok fazla kaybettik. Suçlusu aslýnda biziz ama baþkalarýný suçlamayý seviyoruz.

Adalet ve Kalkýnmayla kandýrýldýk. Dünya'nýn her yerinde her insan adalet ve kalkýnma ister. Bizde adaleti herkes göremedi. Kalkýnma ise herkese nasip olmadý. Yakýn olanlar güçlendi, susanlara dokunulmadý, karþý çýkanlar ise yandý.

Cumhuriyet ve halk ile kandýrýldýk. Her insan toplumundaki herkesin eþit þartlarda olmasýný ister. Bireyler halkýyla beraber huzur, birlik ve kardeþçe yaþamak ister. Bu olmadý, olamadý. Sadece sözler söylendi, maskeler takýldý.

Milliyetçilik ile kandýrýldýk. Bir karýþ topraðý için ölmeye hazýr olan insanlarýn boþu boþuna öldüðünü anladýk. Bombaya basan, kafasýna mermi sekenler þehit ilan edildi. Sözler söylendi, çözüm ise yaratýlmadý. Hainin aslýnda bunca senedir farklý ýrktan olanýn deðil içten olanýn olduðunu anladýk.

Din ile kandýrýldýk. Dinden bahseden herkesin güvenilir, inançlý, Allah korkusu olan kiþiler olduðunu zannettik. Son model araç kullananlarýn, en güzel evlerde yaþayanlarýn bu kiþiler olduðunu fark ettik. Üzüldük. Sineye çektik. Allah' a havale ettik. Yine de özenip, kýskanýp, kin tutmadýk.

Güçlü her zaman kazanýyor. Para her zaman kazanýyor. Zaman geçiyor. Biz ise birbirimizi aþaðýlamakla uðraþýyoruz. Taraflara ayrýlýyoruz. Birbirimizi anlamýyoruz. Sadece kendi düþüncelerimiz için savaþýyoruz. Bu yüzden hepimiz salaðýz. Hepimiz kaybediyoruz.