Bana Türkiye'nin bugünkü hali, western filmlerindeki altýn arayýcýlarýný anýmsatýyor. Onlar da olmadýk yerlerde altýn bulacaðýz diye elde kazma küreklerle köstebek misali her yeri kazýyorlar. Aralarýnda az ya da çok bulanlarýn bir kýsmýný da etraftaki çapulcular kapýyor.

Aranan altýn yitirilen deðer, bulmaya çabalayanlar, proje sahipleri, kimi az buluyor, çoðu bulamýyor, ama uðraþýnca hem amiri görmüþ oluyor, hem vicdani sorumluluktan yýrtmaya çalýþýyor. Bulunanlarý çalanlar da bizdeki bakanlýk personeli… Kendileri yapmýþ görünümüyle koltuklarýný saðlama alýp, rakiplerini ekarte ediyorlar. Sonra da bunu pazarlamaya geliyor. Her hafta (her gün demeyelim de ayýp olmasýn) bir yönetmelik ve bir yýðýn angarya. Ne iþe yarýyor? Öðretmeni yapmasý gerekenden hem uzaklaþtýrmaya, hem düþünme ve eleþtiri becerisinden mahrum ederek köreltmeye yarýyor. Niçin? Okuyan, düþünen, eleþtiren bir nesil tehlikeli bir nesildir. Düþünmeyen ve söyleneni yapan bir nesildir iktidarýn beklediði ve istediði nesil. Çürük meyve saðlamlarla birleþtirilmez. Saðlamlarý çürütür. Aksine çürük meyveler saðlamlarý çürütmesin diye sürekli ayýklanýr. Bizdeki eðitim sisteminde çürükler saðlamlarýn yanýna özellikle konuyor. Acaba neden?

Bugünkü iktidar 2002 yýlýnda göreve baþladý. Herkes çok þey bekliyordu toplumsal deðiþim için. Bir deðiþim oldu mu? Oldu. Ama eleþtirdiðimiz, adalet yetersizliði, eðitimde eþitlik ilkesinin baltalanmasý, kýsmen de olsa ötekileþtirmenin var olduðu gerçeði, hýrsýzlarýn kol gezdiði bu güzel ülkede devlet mülkünün zimmete geçirilmesi ve þüphelilerin yüce divana sevki ile birbirlerini aklamalarý… Bunlar geçmiþin birer hastalýðýydý ve toplum bu hastalýklardan kurtulacaðýný bekliyor, sanýyordu.

Bugünkü iktidardan bu kötü gidiþatýn durdurulmasýný bekledik. Ýktidar göreve geldiði gün… Kemal Derviþ ucubesinin getirdiði “Toplam Kalite Yönetimi” denilen korkunç sömürü düzeninin planlý bir þekilde yürütülmesini saðlayan bu tasarýyý devam ettirmekle ilk umutlarýmýzý kýrdý iktidar sahipleri. Ama halk, kirlilikten öylesine býkmýþtý ki, bu güzel insanlarýn önünün kesildiðini, zamaný gelince her þeyin düzeleceði beklentisine kapýldý. Çünkü Müslüman haram yemez, kimsenin namusuna bakmaz, adam kayýrmaz, devlet malýný korur, ziyan etmez, ettirmezdi. Öyle mi oldu? Hayýr. Bizim oralarda bir söz vardýr; “Oðlan yedi oyuna, çoban yedi koyuna gitti." derler. Ali Babacan'ýn IMF zihniyeti, Unakýtan denen varlýðýn yumurta projesi gibi gelen gideni her alanda arattý. Ama bizim asýl konumuz eðitim... Eðitim yok edildi resmen günübirlik proje üreten alçak ve yalaka kamu personeli tarafýndan.

AKP iktidarý 2005 yýlýnda gerçek niyet ve emellerini ortaya koyunca, ben de eleþtirilerime baþlamýþtým. Gerek sözlü, gerek yazýlý olarak medya dünyasýnda bunlarý dile getirmeme raðmen, hiç bir boka yaramadý. Kimisi gönül baðýný koparamadý, kimisi bekleyip görelim, derdindeydi, kimisi koltuk kapma hevesindeydi, kimisi baþkasý yiyene kadar bizimkiler yesin, nezaketindeydi. Kimisi de bunlar Müslüman namaz kýlýyor, gâvura mý teslim edelim, tesellisiyle vicdanlarýný rahatlatma çabasýndaydý. Bizim kýçýmýzý yýrtmamýz bir boka yaramadý hülasa. Sokaktaki adamlarýn ceplerine el uzanýnca çýðlýk baþladý. Gerçekten de vatan satýlýrken sesi çýkmayan varlýklar, 25 kuruþa satýlan poþeti daha çok önemsediler.

1992 yýlýnda bir arkadaþýmla birlikte Fetoþ denilen yavþaðý eleþtirdiðim için “Hizmet adamýna hakaret ediyorsun” diye bana tepki gösterenler, her nasýlsa, iktidarla Fetoþ’un arasý açýlýnca, söylediðimin doðruluðunu fark ettiler. Ben bunun dürüstlük deðil, çýkar savaþýnýn bir sonu olarak görüyordum / görüyorum. Yaptýðý çalýþmalar adýna para bastýrýlan bu adam, nasýl oldu da birden bire vatan hainine dönüþtü. Düne kadar dinsizlerin zulmüne uðrayýp gurbete sürülmüþtü hani. Hani “vatan hasreti dinsin” diye ülkeye getirilmek ve ne isterse verilmesi vaadi vardý? Deðiþen ne oldu? Yavþaklýðý gün yüzüne ne için çýktý? Ne güzel kandýrýldýlar ve ne güzel kandýrýlýyoruz. Nasýl mý? Ahlaksýz, vicdansýz ve onursuz bir medya politikasý sayesinde…

Bütün çirkinlikleri eðitim ordusuna yýkýp kenara çekilen Hüseyin Çelik denen bir acayip nesne, "Fetöcü" diye suçlandý ve iktidarý zora sokmak için bütün bu söylemlerde bulunduðu toplum içinde dolaþtý durdu. Oysa adama hiçbir þey olmadý. Ýfadesi alýnmak üzere bile çaðrýldýðýný duymadýk Fetoþçuluktan. Ama bir bakýyorsunuz, tesadüfen devletin kendisini iktidarda olanlar kullanarak, törenle açtýklarý bankadan tesadüfen havale yapmýþ olanlarý bile ya görevden ihraç ettiler, ya tutuklattýlar. Ýþte günümüzün görkemli adaletinin iþleyiþi...

Eðitimcilerin itibarýný, ekonomisini, þuurunu, yetkisini, yetiþme tarzýný, ahlakýný bozmak için medyayla iþbirliði yapýp, yok eden ve deðer býrakmayan bir eðitim bakanlýðý, þimdi "Deðerler Eðitimi" diye bir proje geliþtiriyor. Var olan deðerleri yok ettikten sonra, bu azgýn topluluðun günün birinde, ayný saldýrganlýðý kendilerine karþý da yapabileceðini fark etmiþ olmalýlar, deðil mi?

Ýþte yetiþtirmeyi baþardýðýnýz dindar nesil... Ülkenin hepsine birden imam hatip diplomasý daðýtsanýz ne olacak. Yok, ettiðiniz güven, inanç, saygýnlýk, onur, karþýlýklý sevgi ve saygý bozduðunuz sürede geri gelebilecek mi? Sadece ilk ve orta öðretimdeki eðitimi deðil, yükseköðretimi de çöplüðe çevirdikten sonra, neyi, ne kadar düzelteceksiniz. Çok özür diliyorum tüm okuyucu ve insani deðerlerini henüz kaybetmemiþ olanlardan; bu yýllarca fahiþelik yapmýþ bir kadýnýn parayla kendisine kýzlýk zarý diktirmesine benziyor.

Sayýn Bakan Ziya Selçuk Bey göreve geldiði zaman, bakan olmadan önce yaptýðý söylemlerden büyük bir umut ve istendik deðiþim beklentisi içine girmiþtik. Bakan olduðundan beri eski söylemlerini yumuþatarak sürdürüyor Ziya Selçuk. Sekiz aylýk bir süreç geçti ve biz, 147 öðretmeni þikâyet hattýnýn kapatýlmasý dýþýnda bir varlýk gösterdiðine þahit olmadýk. Üstelik þikâyet için kimsenin bu hakka ihtiyacý da yok. Çünkü ilçelerde Ýlçe Milli Eðitim Müdürlükleri ve Kaymakamlýklar, illerde Ýl Milli Eðitim Müdürlükleri ve Valilikler ile BÝMER kullanýlmaya devam ediliyor. Ama sayýn bakan "öyle de olmalý, böyle de olmalý, þu konun da deðiþim þart, bunun da yapýlmasý lazým" gibi bizim söylememiz gerekenleri peþinen biz söylemeyelim, diye bize söylüyor. Bizden de, "Bakýn, bakan ne güzel eleþtirilerde bulunuyor" dememizi bekliyor. Birçok kez sorduðum, ne yazýk ki yanýt alamadýðým soruyu yineliyorum: "Sayýn bakan bu icraatlarý hangi bakan yapacak? Göreve geldiðinizden bu yana ne yaptýnýz ve eðitimde yaptýðýnýz eleþtirilerin gerçekleþmesini kimden bekliyorsunuz? Eðer siz bakan olarak yapmaya karar verdiyseniz, ne zaman baþlýyorsunuz deðiþimi baþlatmaya? Yoksa bakanlýk sürenizi bakan olmadan önce yaptýðýnýz gibi eleþtiriler yaparak mý tamamlamayý düþünüyorsunuz? Lütfen ben çok merak ediyorum. Eðer çalýþmanýza olanak tanýnacak bir ortam yoksa, bunu da bilmek istiyorum.

Þimdi bir eðitim cinayetine daha tanýk olduk. Üniversiteler de dâhil olmak üzere birçok eðitim kurumunda iþlenen cinayetlerin yanýnda, bu cinayetlerin ilkokul seviyesine düþmesini mi bekleyeceðiz, yoksa cinayetlerin bakanlýk seviyesine yükselmesini mi?

Ýþte yazboz tahtasýna çeviren Milli Eðitim Bakanlýðý bu cinayete aslýnda, velileri, öðrencileri, medyayý ve bu sistemin iþlemesi için zorladýðý yöneticileri azmettirdi. Aslýnda 2002 yýlýndan sonra bakanlýða atanan herkesin yargýlanmasý gerek. Bu bir kiþinin ölümü deðil, 17 yýllýk genç neslin toplu katliamýdýr. "Öðretmen haftada 4 gün yatýp, üç gün okula gidiyor" diyenler asýl bu cinayeti iþlemiþtir. O çocuk bu alçaklarýn sadece bir tetikçisidir. Ben bütün sorumlularý esefle kýnýyorum.

Sen nur içinde yat Necmettin Hocam, bu alçaklar þer içinde yatmaya devam ediyorlar. Ýnþallah nar içinde de yatacaklardýr.

Duyarlý, onurlu, insan sýfatýný taþýyan herkesten ettiðim sürç-i lisandan dolayý af diliyorum. Diðerlerine söyleyecek bir þey bulamýyorum. Eder mi bilmiyorum, ama Allah ýslah etsin, diyorum.

5 Nisan 19
Gölcük