ÖYKÜLERÝN SAÐI SOLU BELLÝ OLMAZ-2



Hikâyeler kliþeleri sevmez. Bu nedenle zengin oðlan fakir kýz teranelerinin yanýna bile yaklaþmayacaðým. Peri masallarý kýlçýðý, pullarý temizlenmiþ balýk gibidirler. Ateþte piþse bile is kokmazlar. Öyküler yaþamlarýn içinden geçer. Parmak uçlarýna basarak deðil, ökçeleriyle kaldýrýmlarý sallayarak hem de… Onun balýklarýnýn zehirli dikenleri vardýr. Çiçeðe kesen baharlarý apansýz aldanýverir. Ansýzýn gün ortasýnda kar baþlar. Dallar üþür, filizler söner, çiçekler dökülür pul pul. Öykülerin saðý solu belli olmaz. Tavþan çýkaran þapkalarýn dibi delinir bazen. Bulutlar topraða serilir, yaðmurlar aðaçlarý yerinden söker.

Yeni evlerinde bir seneleri bile dolmamýþtý daha. Saten badanalý duvarlara bakmanýn hevesini, fayanslarý okþamanýn sevincine bile henüz doyamamýþlardý. Lodos kocaman bir yýl bekleyip geri geldiðinde ikisini de kan uykularýnda alýp götürmüþtü. Gerisi boþ laf, gözyaþý, hýçkýrýk ve ah ile vah ile dövülmekten morarmýþ dizler… Susarak da olmuyordu ki. Bir þeyler söylemeli insan. Ýçinin zehrini dökmeliydi. “Aðla oðlum,” demiþti halasý. “Aðla sakýn tutma kendini. Ýçine atarsan dert sahibi olursun. Aðla, aðlamanýn utanýlacak nesi var? Ýnsanýn anne ve babasýný ayný anda yitirmesi, ayný anda topraða vermesi zordu. Ýçinde cenazeleri öylece býrakýp kaçma isteði duyuyordu. Bu küçük kentin bütün evlerini geride býrakýp ýssýz ovaya, uzak daðlara kadar koþmak istiyordu. Bütün yaþadýklarý bir rüya olsun, bütün yaþadýklarý geride kalsýn. Uçup gitsin. Hiçbir þey deðiþmese bile doya doya, kana kana baðýra baðýra aðlamayý istiyordu.

Lodosun aldýðý iki yaþamdan geride kalan evin kýzý abisinden farklý düþünceler içersindeydi. Acýsý abisininki kadar derin ve yoðundu ama onunki ayný zamanda piþmanlýklarla yüklüydü. Annesinin babasýnýn ýsrarýna raðmen inatla direnmiþ Selahattin’le evlenmiþti. Aþkýn gözü kör, kulaklarý saðýr, çenesi de düþükmüþ. Güzel sözlere kanmamak elde mi ki? Daha düðün sýrasýnda sorunlar baþlamýþtý. Kaynanasý olacak kadýn devlet nikâhý yapýlmasýna bile karþý çýkmýþtý. Takýlan altýn ve paralar yangýndan mal kaçýrýlýr gibi daha misafirler gitmeden gelinin üzerinden alýnmýþtý. Para pul önemli deðildi ama neden böyle davranma gereði duymuþlardý. Bu devirde iki tane kayýn birader, kaynana, kayýn peder ve bir görümce ile ayný evde yaþamak kolay mýydý? O Selahattin’in sevgilisiyken bir anda evin hizmetçisi oluvermiþti. Üstelik ne yaptýðý yemekler ne de yýkanýn çamaþýrlar insanlarý memnun etmiyordu. Uzun sürmesi zaten mucize olurdu. Evlendikten iki ay sonra sevgilisi Selahattin anne ve eþi arasýnda sýkýþýp kalmýþ zavallý bir erkek oluverdi. Bütün ýþýltýsý döküldü, gerçek resim ortaya çýktý. Üstelik doðru düzgün bir iþi ve kazancý da yoktu. Bu nedenle “biz artýk ayrý bir eve çýkalým Selahattin,” diyemiyordu. Öykülerin saðý solu belli olmaz. Sokaklar sakin bir akþamýn kaldýrýmlarýnda uyuklarken bombalar patlar. Her þey birdenbire deðiþir. Otomobiller yanar, aðaçlar bile tutuþur. Ertesi sabah yabancý bir kentte uyanmýþsýnýz hissiyle dolaþýp durursunuz. Bakkal Kazým, Berber Çetin, köþedeki sarý boyalý eski konak olmadan gördüklerinize gözleriniz bile alýþamaz. Yine gemiler geçer, siren sesleri yalar duvarlarý ama hep bir þeyler eksiktir. Ve bir daha hiçbir zaman eskisi gibi olmayacaktýr. Uzak bir diyarda küçük bir çocuk bütün gözlerden ýrak kozadaki ipek böceði herkesten habersizce büyür. Okumayý iki yaþýnda öðrenir. Üç yaþýnda kemana baþlar. Sekizinde bütün dünyayý kendine hayran býrakýr. Her yay çekiþinde, her bir telin týnýsýnda milyonlarca gökkuþaðý saklýdýr. Gözlerinize, kulaklarýnýza inanamazsýnýz.

Selahattin’in ilk tokadý aradan yýllar geçmesine raðmen ilk günkü tazeliði ile hala belleðinde durur. “Bu böyle olmayacak. Ben de bir iþe gireyim. Ne dersin. Sýrt sýrta verelim. Kendimize ait bir yuva kuralým,” demiþti. Gecenin bir yarýsý herkes uykudaydý. Zaten sadece geceleri baþ baþa kalabiliyorlardý. Selahattin’in tokadý hiç beklemediði bir anda suratýnýn ortasýnda patlamýþtý. Sesi kireç badanalý duvarlarý delip öteki odalara kadar ulaþmýþtý. “Sen orospu mu olacaksýn, derdin ne senin? Aç deðilsin, açýk deðilsin. Otur oturduðun yerde.”demiþti. Sonra da öfke ile yataktan kalkýp balkona çýkmýþtý. Bu tokat sadece yüzünü acýtmadý, yüreðindeki bütün güzel resimleri, düþleri ateþe atýp yaktý. Selahattin birkaç saat odaya gelmemiþti. Üst üste sigaralar içip öfkesinin geçmesini beklemiþti. Selahattin balkondan yataða döndüðünde o hala gizli gizli aðlýyordu. Gecenin bir vaktinden sabaha kadar gizli saklý aðlamanýn ne olduðunu kimse onun kadar iyi bilemezdi. Sel bütün gücüyle yüreðinizin bendine gelip yükleniyor. Siz onu salývermek yerine göðüs kafesinizi binlerce kez ezmesine razý oluyorsunuz. Ne dayanýlmaz bir acý, yamayan bilmez.