ï¿½zEdebiyat - seyfullah ï¿½ALIï¿½KAN

AYLAK KENTÝN TRENLERÝ

         Bir þiirin dalýna tutunup, kendini çok eski zamanlara atmak günahtýr. Cümleleri aklýna düþtüðü gibi yazmak, içindeki sesin dilinden konuþmak zayýflýktýr. Yaðmurlu bir güne kaçýp saklanmak, trenin penceresinden hýzla akýp geçen evlere, sokaklara dalýp her þeyi unutmak yanlýþtýr. Ne güzel yanlýþlýklar, ne güzel zayýflýklardýr onlar.

Bizim kaderimiz bütün kitaplara, filmlere inat, bir akþam üzeri karþýlaþmakmýþ. Ona, kuþlar son sözlerini söylerken ve sokaklar yorgunken gelmiþtim. Arabalarýn sivri ýþýklarý, aðaçlara, kaldýrýmlara saplanýyordu. Ondan önce bir sevgilim olmamýþtý ve beklemelere çok acemiydim. Sabýrsýz, heyecanlý ve korkaktým. Gecen onca zamana raðmen, o akþam, hala sýkça anýlarýmdan çýkýp karþýma dikilir. Ellerim terler, dilim tutulur. Hala, kumrular sustuðunda, ezanlar o parkýn köþesinden karanlýða daðýlýr.

Yaz geldiðinde o parka sabahlarý iki aþýðýn geldiðini bilirim. Önce gelenin en serin gölgeyi seçtiðini, gazete ya da kitap okurken çay içtiðini de... En geç yarým saat sonra da diðeri gelirdi. "Bir sade kahve lütfen " diye garsona sipariþini verirken sigarasýný ve çakmaðýný çantasýndan çýkarýrdý. Aðaçlarýn gölgesi çam, kahve, çiçek, çimen ve sabah kadar güzel o kadýn gibi kokardý. Sen hiç anlatmasan da ben biliyorum. Yüksek çamlarýn gölgesindeki salýncaklar ikindi sonrasý çocuk kaynardý. Düz saçlarý parlak çizgiler gibi boynunda oynaþan o küçük kýz havuzdan hep su taþýrdý. Çimenlere doðru uzanan derenin kýyýsýnda köyleri vardý. Köyler, bütün derelere çok su isterlerdi ve mutlaka köprüler... O küçük kýz bunu hepimizden daha iyi bilirdi. Oyun bittiðinde oyuncaklarýný toplayýp, dereyi ve köprüyü geceye býrakýr, isteksizce evine giderdi.

O kentte, zaman bile trenlerle söylenirdi. Oturay geçtikten sonra öðlen ezaný okunurdu. Ankara Ekspresi vagonlarýnýn peþinden sürükleyerek o kentin akþamýný getirirdi. Soma treni istasyona vardýðýnda memurlar mesaiye baþlardý. Asker treni istasyondayken sen Uluparkta beni beklerdin. Çocukluðumun her gün bana biraz daha küstüðü, býyýklarýmýn terlemeye baþladýðý ilk gençlik zamanlarýmda, ben o kentin sokaklarýnda geceleri ýslýk çalarak kaygýsýzca gezerdim. Trenler gelip geceyi bölerken Laleli baðlarýnda üzüm salkýmlarý uykusundan uyanýrdý.

Sabah kokulu o kadýn sevgilisini kahvaltýya çaðýrdý. " Kahvaltýya bekliyorum seni, sakýn unutma. Sadece ekmek getirsen yeter." dedi. Adam, kendi sesinden bile çekinerek geleceðini söyledi usulca. “Ekmek dýþýnda baþka bir þey istemez misin?" diye sordu. Kadýn ‘hayýr’ anlamýnda baþýný salladý. Sabah kokulu o güzel kadýn, ekmek ve sevgilisini istiyordu. Sabahý sevgilisiyle bölüþmeyi ve gün batana kadar seviþmeyi...

Uzun zamandýr aþkýn yoluna hiç çýkmadým. Gördüðümde yolumu deðiþtirip uzak sokaklara kaçtým. Tanýmazdan geldim, yüzüne bile bakmadan selamsýz geçtim. Þair “aþkýn olduðu yürekte akýl tatile çýkar” diyor. Tepeden týrnaða kadar haklý olduðunu biliyorum. Yine de son günlerde caným yaðmur çekiyor. Sokaklarý göllenmiþ, saçaklarý þarký söyleyen o kenti özlüyorum. Trenler Ýzmir'e doðru aksýn, ve sokaklar yaðmur koksun istiyorum.

Ertesi sabah sevgililer parka gitmediler. Sabah kokulu kadýnýn sevgilisi tren saatinden az sonra evden çýktý. Çarþýya, Beyaz Fil’e kadar yürüyerek çiçekçinin yanýndaki dükkandan kýymalý börek aldý. Tarzan heykelinin köþesindeki fýrýncýdan aldýðý iki ekmeði poþete koyup yürüdü. “Acaba biraz meyva da alsam mý?” diye düþündü. Kendisinden bile gizlenerek, etrafýna bakmaya bile utanarak gidip zili çaldý. Otomatik her zamanki gibi tutukluk yaptý, kapý açýlmadý. Kadýn aþaðý inip kapýyý açýncaya kadar sevgilisi herkes sanki kendisine bakýyor hissine kapýlýp, renkten renge girip, utandý. Kapýdan dönüp gitmeyi defalarca aklýndan geçirip, erkekliðine yediremeyip bekledi. Sabah kokulu kadýn onun elindeki poþeti alýp, yüzünde cývýldaþan gülücüklerle, oturduðu daireye çýkardý.

Çocuk zamanlarýmdan yýrtýlan bir akþam üzeri hala o trenin penceresinden pamuk tarlalarýna el sallar. Çelik köprüden geçen tekerleklerin sesi, birbiri ardýna akan vagonlarýn gölgesi sulara düþer. Köprü altýndan kiremit rengi Gediz akar. Sazlýklardan, duvar gibi uzayýp giden söðütlerden kuþlar havlanýr. Gediz üzerinden terli atlar gibi koþup gelen tren Manisa'ya girer. Alaybey sokaklarýna demir tekerleklerin fren çýðlýklarý daðýlýr. Küçük çocuklar Nisan ortasýnda istasyonda taze çaðla satar. Aceleyle vagonlarý dolaþýp su, simit satar.

Parkta hep sabahlarý buluþan iki aþýk o gün ikindiden sonra geldiler. Havuzun etrafýndaki yediveren asmasýnýn gölgesine oturdular. Aþaðý doðru uzanan üzüm salkýmlarý henüz koruktu ve koyu yeþil renkteydi. Birlikte çay, su içip, sigara telleyip gülüþerek konuþtular. Ýkisinin de gözlerinden tüten bir buðu, yüzlerinde tatlý bir huzur vardý. Çam aðacýnýn dalýna asýlý hoparlörden parka yayýlan þarkýlara eþlik ettiler. Erkek bir kaç kere sevgilisinin elini avuçlarýnýn arasýna alýp bir þeyler söyledi. O gün olanlarý biliyorum.

Sabah kokulu güzel kadýn oturduðu dairenin kapýsýný açýp sevgilisini içeri buyur etti. Kapýyý kapatýp ayakkabýlarý yerine koyduktan sonra sevgilisine sýmsýký sarýldý. Saçlarýnýn, boynunun kokusunu içine çekti, yanaðýný onun yüzüne yapýþtýrdý. Biraz geri çekilip sevgilisinin yeþil gözlerinin içine bakarken “Hoþ geldin, ne iyi ettin de geldin; ben çaya bakacaðým, istersen mutfaða gel.” dedi. “Yumurta ister misin?” diye sordu sonra. Erkeðin kendini rahat hissetmediði sorulara verdiði “evet, hayýr, olur” gibi kýsa yanýtlardan belli oluyordu.

         Kahvaltýlýklarý birlikte salondaki büyük masanýn üzerine taþýdýlar. Bal, tereyaðý, birkaç çeþit peynir, zeytin, domates ve salatalýk yediler, fincan fincan çay içtiler. Bütün pencereler açýk olmasýna raðmen sýcak kendini hissettirmeyi baþlayýnca kadýn vantilatörü çalýþtýrdý. Ýçeride tatlý bir esinti gezinmeye baþladý. Sohbetle birlikte kahvaltý da öðleye doðru uzadý. Kadýn raftan bir kaset seçip müzik setine koydu. Sevgilisine “Burasý daha serin, gel kanepeye otur.”dedi. Kendisi de sevgilisinin yanýna oturdu. Yeniden birer sigara yaktýlar. Kadýn sevgilisinin üzerine uzanýp onu öptü. Yeniden, bir daha, bir daha öptü. Ellerini sevgilisinin teninde dolaþtýrmaya baþladý. Kýsa süre sonra kendilerini yerdeki halýnýn üzerinde uzanmýþ buldular. Artýk durulacak zaman aþýlmýþtý. Sýrýlsýklam ter içinde kaldýklarýný ve öðlen sýcaðýný bile çok sonra fark ettiler. Kadýn boynundaki saçlarýný baþýnýn yukarýsýnda topladý. Göðsü hýzla inip kalkarken erkeðinin gözlerine baktý. Çenesinden süzülen ter damlasý kadýnýn memelerinin arasýndaki çizgiyi izleyerek aþaðýya yuvarlandý.

Sýcaðý beter bir yazýn gölgesinden parklarý, dallarda durmadan seviþen kumrularý anlatmak kolaycýlýktýr. Havuzda durmadan yýkanan üç ördeði anlatmakla asfaltýn eridiði öðlenleri avutamazsýnýz. Ama sonra gölgeler sokaklarda uzayýp, güneþ Bozköy üzerine çekildiðinde sokaklar kalabalýklaþýr. Parklarýn fýskiyeleri sýcaktan bezmiþ çimenleri öðlen uykusundan uyandýrýr. Bekçilerle havuzda yüzen çocuklar arasýnda her gün görmeye alýþtýðýmýz o bildik kovalamaca baþlar. Arada sýrada nerden geldiði belli olmayan bir esinti þehri okþar, dallarda oynaþýr.
Keþke durup dururken, tam þimdi bir yaðmur baþlasa. Perþembe pazarý þaþýrsa, þehrin dili tutulsa. Ben yine trenin camýna yanaðýný yapýþtýrmýþ o küçük çocuk olsam.