ZAMAN, MEKAN-PATATES, SOÐAN 3
Saat tam dokuzda hükümet konaðýndan bulvara inen sokaktaki kiralýk araba bürosun kapýsý içerden açýldý. Bir haftalýk sakallarýyla Göbekli Rahmi büronun kapýsýný açýp duvardaki saate baktý. Düofonun düðmesine basýp çay ocaðýna seslendi. Elini yüzünde gezdirdi. Sakallarý kaþýnmaya baþlamýþtý. Artýk birkaç dükkan ilerdeki berbere gidip kendine bir çeki düzen vermeliydi. Son günlerde her þey ters gitmeye baþlamýþtý. Kimse araba kiralamak istemiyordu. Borçlarýný ödeyemiyordu. Bir de üstüne üstlük karýsý ile kavga edip evden ayrýlmýþtý. Tam bir haftadýr arkada bulunan mutfak kanepesinde yatýyordu. Ve tam bir haftadýr sadece kendi karýsýndan deðil dünyadaki bütün kadýnlardan nefret ediyordu. Sýrf bu yüzden yýllardýr izlediði kadýn programlarýný bile açmaz olmuþtu. Yeter ki iþler ters gitmesin. Ýlk tekmeyi önce karýsýndan yiyordu. Yýllar önceki olaylarý piþirip piþirip yeniden gündeme getiriyor. Sudan bahanelerle basit bir tartýþmayý kavgaya çeviriyor, sonra da dargýnlýk yaratýyordu. Ama bu kez kararlýydý. Kesinlikle o eve bir daha geri dönmeyecekti.
Meydandaki saat kulesi on kez çaldýðýnda heykelin etrafýndaki bütün güvercinler telaþla havalandý. Hayvanlar yýllardýr her gün duyduklarý saat kulesinin sesine bir türlü alýþamýyorlardý. Köþedeki pastaneye saat kulesinin vuruþlarý sona ermeden bir delikanlý girdi. Kendine bir porsiyon kýymalý ve peynirli börek ýsmarladý. Yanýnda da bir fincan çay… Tam üç gündür bu pastaneye ayný saatte geliyordu. Sonra böreðini yiyor ve çayýný içip bekliyordu. Pastaneye girip çýkanlara, yoldan geçenlere bakmadan tam yarým saatini böyle geçiriyordu. Sonra çantasýndan telefonun çýkarýp birini arýyordu. Telefonla konuþurken sürekli saçlarýný karýþtýrýyor, yeniden düzeltiyor ve dudaklarýný ýsýrýyordu. Ýþin iç yüzüne gelirsek bu gencin adý Gürkan’dý Ýnternetten tanýþtýðý Selma’yý görmek için Mersin’den kalkýp Bursa’ya gelmiþti. Bunun için aylarca para biriktirmiþti. Patronundan bir haftalýk izin kopartabilmek için kýrk tane yalan söyleyip kýrk takla atmýþtý. Üç gün önce bu kente gelip kentin göbeðindeki bu otele yerleþmiþti. Selma ile internet aracýlýðý ile tam bir buçuk senedir yazýþýyorlardý. Yaklaþýk beþ aydýr da haftada bir iki kez telefonla görüþüyorlardý. Selma internette çok iyi bir kýz iken telefonda her þeyden kýllanan biri oluyordu. Gürkan tam üç gündür kýzýn bu pastaneye gelmesini bekliyordu. Tam üç gündür Selma deðiþik mazeretle bu buluþmayý erteliyordu. Birinci gün çok yaðmur yaðdýðý için Soðanlý’daki evlerini su basmýþtý. Ýkinci gün çalýþtýðý anaokulu müdiresi izin vermemiþti. Bu gün de büyük ihtimalle teyzesi kalp krizi geçirip hastaneye kaldýrýlacaktý. Ýnternetten tanýþtýðý ve MSN’den aþýk olduðu kýzý görmek için Mersin’den gelen Gürkan bu pastaneye sadece randevu saatinde gelmiyordu. Gün içinde hatta akþamlarý bile gelip oturuyordu. Bu pastaneyi adres olarak verdiðine göre belki de Selma bu caddeden geçip evine gidiyordu. Belki buraya yakýn bir yerde oturuyordu. Umut aþýðýn ekmeði….
Zurnacý Metin Bursa’daki Kamberler Mahallesindeki evinden saat tam onda çýktý. On gündür hiç iþ çýkmamýþtý. Her yýl kýþ gelince böyle olurdu. Sadece kýþ mevsimine denk gelen seçimlerde bu durum tamamen deðiþirdi. Akþam kahvede Davulcu Hüseyin “Yarýn iþe çýkýyoruz, sipsileri akþamdan suya býrak, yumuþasýnlar ” demiþti. Zurnacý Metin iþe giderken yanýna iki tane zurna alýrdý. Biri uzun, öteki kýsa. Kýsa zurnayý kapalý mekânlarda, uzunu açýk alanlarda üflerdi. (Orta ve cura zurna) Metin kolunun altýndaki siyah bez torbayla kahveden içeri girdiðinde saat onu biraz geçiyordu. Kahveci Pontik çay ocaðýnda çamaþýr suyuna akþamdan batýrdýðý bardaklarý yýkýyordu. Metin’in tahta zemindeki ayak seslerini duyunca kapýya baktý. Hýnzýrca sýrýtarak “Hadi ulan yine iyisin. Keneyi kavurdunuz desene,” diye Metin’e takýldý. “Keþke,” dedi Metin. “Kýsmet…” Asker uðurlamalarýnda kazanç belli olmazdý. Otobüs terminalinde öðleden sonra baþlayýp gece yarýsýna kadar çalarlardý. Asker babalarýnýn, akrabalarýnýn gönlünden ne koparsa... Peþin paraya deðil, bahþiþine çalarlardý. Þimdi Bursa’daki bütün davulcular ve zurnacýlar oraya üþüþürdü. Kalabalýk olurlarsa bu iþten kimse ekmek yiyemezdi.
Saat tam onda B 44 otobüsü Uludað Üniversitesinden hareket etti. Ýzmir yolundaki ilk durakta otobüse kravatlý takým elbiseli orta yaþlý bir adam bindi. Giyimine bakýlýrsa ya okumuþ biri yada varlýklý biri olmalýydý. Cüzdanýný ceketinin cebinden çýkardý kart okuyucuya tuttu. Okuyucu alet kesintisiz bir zýtttt sesi ile yolcuyu uyardý. Bu kartýn içinde hiç para kalmamýþtý. Adam utanýp otobüsten geri inmeye çabalarken sürücü eliyle kal diye iþaret etti. Ön kapýnýn merdivenlerindeki adam yerine mýhlanmýþ gibi kaldý. Zaten otobüsten inse bile Ýzmir Yolu üzerinde kartýna para yükleyebileceði bir merkez yoktu. (Yaþam yirmi dört saat hiç susmadan konuþur)
Seyfullah
Bursa Aralýk 2010