Biliyor musun ne zaman içli bir türkü dinlesem direk sen geliyorsun aklýma. Yani o kocaman gözlerin, ceylan bakýþýn… Bir muhabbet çaðlayanýsýn bunda hiç þüphe yok… Bana “Seni çok seviyorum” diye söylediðin her kelam, naylon asrýn, naylon insanlarýna vedâhi suni âþýklarýna meydan okur…


Öðreniyorsun, öðrendin sen sevmeyi ve almadan vermeyi… Kuyu gibi insandýn bir akarsu insanýsýn artýk… Durgun suyun o yosun kokusu yok sularýnda… Damar damar akan suyunun berraklýðýnda sevginin saflýðýný, temizliðini görüyorum… Ben de bu tertemiz muhabbete layýk olmaya çalýþan bir yerliyim…

Ýnsanlarýn birbirini diþlediði ahir zaman dünyasýnda yaþadýðýmýz bu derun aþký yaþayan bir avuç insan ya vardýr ya da yoktur herhalde… Sevmenin kavramsal aðacýndaki sevgiye bakan tüm yönlerini ben de öðreniyorum seninle birlikte… Sevgisizlikten yer yer çatlamýþ bir çölde bir vaha serinliði muhabbetimiz ki bunu tarifi mümkün olmayan bir haz ile zirveleþtirdiðimiz geceler yaþadýklarýmýza þahit…

Ahh sen! Sen çok þeffaf ve zarif bir insansýn, bedenin sanki fanusa haps olmuþ bir nur… Sevginin, þefkatin, muhabbetin aðýrlýðý tüyden bir dað gibi üzerime yüklendiðinde kan basýncým utancýmdan yüzümde allar oluþturmuþtu… Ahh senin bu sâfi halin ne hoþ Leylim. Sana desem ki senin de bende gördüðün aslýnda ben deðilim, ayineye baktýn ve sen birçok tecelliler temâþâ ediyorsun… Ahh boþver, benim lafta bildiklerimi Allah sana bir bir yaþatýyor vedahi yaþatacak nasýl olsa… Kuru laflarla ruhunu örselemek, kafaný karýþtýrmak istemem. Sen tatmýþsýn balý, onun bal olduðunu bilsen ne olur, bilmesen ne… Artýk aþk tarlasýna atýlmýþ bir tohumsun, bu muhabbet suyun olmuþ, ýþýðýn olmuþ, yolun olmuþ, özün olmuþ nihayete erip er geç serpileceksin…

Acaba bundan 10 yýl sonra seni aþký en derininde yaþayan bir kadýn olarak ve yaþattýðýn bir yerli olarak görmeye gelsem, beni tanýr mýsýn? Sen bunu yapmazsýn, vefalýsýn, vefasýzlarý utandýracak kadar vefalýsýn… O zaman ayineyi yere çalmýþ gözünü güneþe dikmiþ halde yine hiçliðimi yüzüme vurmadan ýþýl ýþýl tebessüm ederek o zarif ve ince ruh halinle “evet tanýdým seni” der misin?

Ne diyeyim ki… ahh ne diyem… ne söyleyem… sükut etsem bir türlü! Nutuk çeksem iki türlü! Duygu ve düþünce günlüðüme hiç bir þey yazamýyor olsam da sükûtumla seni yaþamýþ olayým. Ýsterim ki her sabah kumrular öterken, herkes uykudayken sen gel otaðýma! Kulaklarýnýn duyduðunu deðil gönlünün yaþadýðýný anlat bana.. gönül baðýnýn güllerini göster bende sana gelsem, gülsem… tenezzül edip þu kapýný açsan ne olur?

Ahh Leyla sen sürgün nedir bilir misin? Yani firar ile sürgünün arasýndaki farký bilir misin? Görünüþte biri irade dýþý diðeri iradeyle yapýlmýþ görünseler de ikisi de idaresizdir! Devletsizdir! Gönülsüzdür! Öksüzdür! Yetimdir! Ýþte bu garibi firar diyarýndan sürgün ettin edeli intizar ettim… ettim ki kalbimden çaðlayayým..

Sevgin mi yok ki yýkýyorsun beni durmadan? Merhametin mi yok suizanlara kapýyý kapatamýyorsun? Ne zor senin ali gönlünde bir bayrak dalgalandýrmak… Alým diyeceðim deðil, çalým diyeceðim deðil, býrak artýk þu gel-gitleri bir yere çal da gel damar damar ak gönlüme… Ben de bayraðýmý diksem gönül yurduna yerleþsem… beklesem seni, aðlasam sana, anlatsam sana… Görmek istemez misin Rabbim beni yolunda kuheylânýn eylemiþ… Sýrtýma çýkýp sürmesini bilmek bu kadar mý zor acaba?

Ey gökyüzü gözlüm, hitabým, nurum, yektanem, küçüðüm sana hiç kýzamýyorum. Yani, nasýl bir haldir bilemiyorum. Zerre kadar kýzamýyorum sana. Kalbinin derinlerinde kaynayan tüm sularýn, benim gönlümün çorak vadisine er ya da geç dökülecek. Bu yürek diyârýndan baþka hiçbir eyâletin ve sirâyetin nazarýmda minicik bir ehemmiyeti yok… Ben senin gönül devletine ve muhabbetine yandým… Reddedilmiþ dualarým olsa da elde kalan duam, kelamým ilelebet senin üzerine olsun… Çünkü çok seviyorum seni, zira O sevdirdi. Benden seni kopartacak ancak O’dur… O, Rahmandýr, Rahimdir, Vedüd’tür… Bilmediðimiz, hayýrsýz gördüðümüz ne çok þeyi hayra çevirmiþtir…