Firkat-ý intizâr cavan çaðlarý
Mehhebet-i leb’e yazabilmirem
Mihr-ü mah þeb-î yavan daðlarý
Vuslat-ý dide’ye dözebilmirem... (S.Özbek)

Ayrýlýklar öðütür beni. Kavuþmalara her seferinde yüreðimle nöbetçi kalýyorum!

Oldum olasý sevmem ayrýlýklarý. Öyle ki; ayrýlanlarý dahi gördüðümde bir garip olurum, acýlar yumruk gibi iner yüreðime. Ayrýlýðýn insanlara yüklenen anlamýyla, ayrýlýk arefesinde baþlar yüreðimin sýzýlarý ve ayrýlýk gününe dek ýslak mendil gibi sýkýlýr kalbim.

Ýlkin annemden ayrýlmýþtým. Henüz çocuk denecek bir yaþta, ona doyamadan, anne kýz iliþkisinin ne olduðunu bilemeden baþlamýþtý ayrýlýk vedamýz! Annemin peþim sýra el salladýðýný, aðlayarak, «hoþça kal Sevgili» deðiþini hâlâ görür gibiyim. Aklýmdan o an, sanki, «ayrýlýðýn anatomisi bu anne! » yankýlarý oluþmuþtu. Ve bir daha kavuþamamak yazgýsýyla, ayrýlýðýn anatomisinden ebedî ayrýlmýþtýk. O günden beridir hep ayrýlýklarla biter en güzel anýlarým ve o günden beridir sevmem ayrýlýklarý…

Yaþamýn ve þartlarýn gereði, sanki hayatýn nabzýnda atýyor ayrýlýk. Yaþamýn gereði yine ayakta kalmasý için, havayla, suyla, nefes alýyor gibi ve biz bunlara alýþýyoruz. “Ah! Kavanoz dipli dünya! ”

Kimi zaman bahaneler hazýr gitmelere... Kimi zaman gurbet yolculuklarý... Kimi zaman ay yükselir, geceler yarýlýr. Hasretler özlemlere malik! Kimi zaman ömrün faslý düþmeyen eylül, cismi griye ramak... Artýk göz yaþlarý rehber olur, zamana sabýrý teþrif eder!

Ayrýlýklarýn hepisi acýdýr, hepisi acýtýr! Yüreðiniz göysünüze dar gelir. Ýçiniz aðlamaklý, tuz kayalarý nemli... Hüzünlere halef, kederlere yaslýdýr bekledikleriniz! Güneþ çoktan yakmýþtýr alýþmanýn þamdanlarýný… Vedalaþmalar vurulmuþ, rüzgârýn kanatlarý kýrýlmýþtýr, þarkýlar susmuþ, serçeler uçmuþtur. Uzaklarýn ekosuna gider sesleriniz. Seslerin yankýsý geri dönerek takýlýr saçlarýnýza. Kaybetmek korkusu ayrýlýðýn tam göbeðine oturur faylarla! . Bir deprem oluþur, bir zelzele, bir fýrtýna eser. Zaman, ayrýlýk yollarýnda nöbetçi kalarak, bekçilik yapar!

Bütün bu ayrýlýklar olaðandýr, daima vuku bulur. Ama asýl zor olan ayrýlýklar, fikir ayrýlýklarýdýr! Kiþiliðinin, fikrinin hiç bir önemi yoktur, uslanmadan acý çekmeðe devam edersin. Emek verdiðin beraberlikler bitecek ve sen kendi hayallerinde, kendi kiþiliðini yaratacaksýn… Zihnin yorgun, zekân iki mektup...

*Ay ýþýðýna batmýþ, karabiber aðaçlarý gümüþ tozu, çünkü ayrýlýk da sevdaya dahil, çünkü ayrýlanlar hâlâ sevgili… (A.Ýlhan)

30 Haziran Kars 2011


Sevgili Özbek