Karýþýk duygular içerisindeyim, zihnim ise berrak. Bulunduðum yer hikayelerde yazýlanlardan çok uzakta. Ayaklarým topraðýn tozuna bulanýr, durmadan yürüyorum. Varacaðým yeri düþünmeden, yaklaþtýðýmý görmezden gelip, yürüyorum. Üstümden dökülenler ruhumdan kopmuþçasýna acýtýr beni. Suskun kalýyorum. Ruhumun labirentinde saklanýyorum. Sen beni bulana kadar hayatýn tüm ucubeleriyle savaþýyorum. Haykýrýþlarým sessizlikte, yaralarým gözyaþlarýmda. Yürüyorum; eðile büküle, yutkuna yutkuna içimden geçip giderken Zaman. Durdurulamayan.
Þaþýrtýcý hýzý var, farkýna varmak anlatýlmaz, gerçeðine katlanýlmaz. Onunla bir derdim yok, akýþýna kapýlýp gidiyorum. Ýnsan olmanýn güçsüz yaný , Aþil topuðumuz bu. Kaderimiz deðiþtirilemez. Söyle bana, Zaman’ý yenebilir miyiz? Söyle bana Aþk’ým.

Neden aðladýðýmý bilmiyorum. Ýçimde bir duygu buna sebep. Gözkapaklarým aðrýyor. Gözlerim küçük birer çizgi halinde. Bütün bunlara raðmen bedenim, duyularým iyi. Güneþin bulutlarýn ardýndan çýkýp penceremden girmeye çalýþtýðýný görebiliyorum. Etrafýmda olanlarý duyabiliyorum. Kahvenin tadýný alýyorum. Hayat. Köle tüccarý gibi çökmüþ nefeslerin üstüne.
Ne diyeyim. Suçlasam mý onu, kaçsam mý, itaat mý etsem? Sen ne dersin Aþk?..

Bunalýyorum. Bildiklerimden kaçmaktan, nezaketin içinde kalmaktan, kendimden uzaklaþmaktan.
Haklýsýn demekten yoruldum. Peki demekten bezdim. Kendimi görmezden gelmekten nefret ettim.
Bunalýyorum. Cehaletin kibrinden, aymazlýðýn cesaretinden, kendini keþf etmeyenden…
Ýnsan kendini bilmeli. Öncesinde anlamalý, kendini bulmalý. Mesele yeme içme olmamalý. Hayat - memat deðil, ýþýk olmalý. Kendini aydýnlatmalý, yanmalý. Öyle böyle deðil Aþk ile kavrulmalý.
Aþk’a teslim olmalý. Sonrasý kýyamet.

Ýnsaným ben. Seçimim deðil. Ýnsaným ben, tarihin her sayfasýnda varým.


eylül