Ayrýlýkla Dans...

Geceydi veda anýmda.
Günyüzü hala saklýydý, ben hazýrken yolculuða.
Hüzünler, isyanlar uçururken zamaný,
güneþ de bir garip, kirli doðdu karanlýklara...
.
Tüm doða ayakta; telaþ, heyecan içinde,
veda res'm ediyordu, kendi renklerinde gönlüme...
.
Aðlamaklý çalýþtý araba. Seninle gelirken, beyaz olan asfalt da kapkara. Elim uzandý alýþkanlýkla radyonun düðmesine, ve o an karýþtý naðmeler, içimdeki hüzünlü seslere..
.
''Ýþte gidiyorum çeþm-i siyahým,
Aramýza daðlar sýralansa da.
Sermayem derdimdir, servetim ah'ým,
Karardýkça bahtým, karalansa da...''
.
Ben gitmek istemiyordum, arabam gitmek istemiyordu, yarý ömrümdeki huzurlu limandan..
Kararan gökkuþaðý altýndan geçer gibi geçtim
bitmek istemeyen yollardan.
Deniz yeþili dalgalanan ekinler, eðilerek selam verdiler...
Yol açtý halimi bilmeyen, iki yana çekilen taþlar. Günçiçeðiydi sanki, bana çevrilen, meraklý bakýþlar... Gün mü, ay mý, yýl mý? ...Asýr mý geçti, bilmiyorum! Ayrýlýkla dansým, eþsiz bir valsti, bir baþýma yapýlan...
******
Gidiþimin aksine, hevesle, hasretle koþmuþtum, soluðunun olduðu kente...
Sevinç, kederi es'retmiþti içimde.. Ayrýlýk bitmiþti, ancak, kalan ömrümün de yarýsý gitmiþti, sensizlikle..
***
'Ne oldu? Hepsi birgün deðil mi? '
deme bana sevdiðim.
O birgün var ya, o birgün, bir ömür kadar uzun,
bir ömür kadar sürgün, bir ömür kadar hüzün...
.
Þimdi uyut sözcükleri hiç konuþma sevdiðim.
Vedanýn bitiþine kana, kana içerken gözlerini,
sen sus, birþey söyleme....
.
(sen söyleme-35)
.
18/05/2005
Nesrin Göçmen