SEÇKÝN GÜNDÜZ

Yorumcuyla iletiþim saðlanýnca gerilim arttý. Kulaðý içeriden gelen seslere gitse de gözünü canlý yayýndan ayýramýyordu. Koltuða gömüldü. Sevdikleriyle birlikte olmanýn erincindeydi. Hepsi yan odadaydý.


Oturum sürükleyiciydi. Yine de yoðunlaþtýrmada yetersizleþiyordu. Yan odadaki sesler nedeniyle tartýþmanýn bütününü kavrayamamýþtý. Önemsemedi, þaþmadý. Ýçeriye seslenesi geldi. Þu an duyumsadýklarýný baþka ne saðlayabilirdi! Üstelik nasýl? Giderek çözümsüzleþen televizyondaki sorunlar mý!.. Kýyaslanamazdý. Günlerdir izlemeye isteklendiði belgeselin kanalýný, saatini unutmuþtu ; olaðandý. Her þeyi bastýran seslerin tadýný doyasýya yaþamalýydý. Gözlerini yumdu. Tasarýsý gerçekleþiyordu.
Onlarcasýnýn ; kimlerin sýðdýðý o küçücük oda!.. Oradan taþan, onu doyuran sesler...


Doðruldu. Sesler gürültüye dönüþmüþtü. Ýsteksizce terliklerini giydi. Yan odaya geçip baþýboþ televizyonu kapattý. Düþlemlerinin biri bitmiþti. Beklenilenden çok daha kýsa sürede. Amacýna eriþebilmiþ miydi? Tümüyle olmasa da... Hoþnut gibiydi. Koltuðuna döndüðünde belgesel yeni baþlamýþtý.







Kaçýncý kattaydý?! Bir buçuk dakikalýk dikey sürenin karþýlýðý... Parmaðý çýkýþ düðmesini daha ilk günlerde bellemiþti? Perdeyi araladý. Iþýklar sönükleþmemiþti. Araçlar karþý yönlerde birbirlerine doðru hýzla akan oyuncak trenler gibiydi. Saate baktý. Kitap okuyarak oyalanabilirdi. Ya da güneþin doðuþunu mu izlese? Yani pencereden izleyebilse! Gökdelenlerin konumu bu küçük isteðe büyük engeldi. Oysa bilerek buraya yerleþmesine karþýn yýllardýr ilk kez böyle bir istekle erkenden uyanmýþtý. Hiçbir þeyin deðiþmeyeceðini bildiðinden ortak taraçaya çýkmadý. Taþýndýðýnýn ertesi günü bir göz atýp þu an anahtarýný bile nereye koyduðunu anýmsayamadýðý yapay çimli , koca taraça...


Beklentilerini sýnýrlandýrmakta uzmanlaþmýþtý. Erekleri çoksa da gerçekleþmesi olanaksýz olanlarýndan hep kaçýnmýþtý. Düþlerini denetleyebiliyordu. Denetleyebiliyordu. Denetleyebiliyordu... Hani ustalaþmýþtý! Ne oldu! Neredesin çevren! Ya tanyeri?!. Ýþte hepsi karþýmda. Yeþil korusuyla... Az ötesinde de kumsal. Kýzýla çalan gökyüzüyle birleþircesine...


Nem oranýný düþürüp banyoya geçti. Iþýklarý kýstý. Her þeyi yöneten düðmeler, kollar... Uzaktan komutlar... Yaþama çok þey katýyorlardý. Hoþ kokulu su köpürerek burgaçlandý. Anayoldaki çýðýrtkanýn ezgili sesi güçlenip ses yalýtýmýný aþmayý baþarmasýn mý : ‘Muslukçu!.. Muslukçu!’ Ýþte bu da olanaksýzdý. Olanaksýzdý. Olanaksýzdý... Eþsiz anakentin gezici onarýmcýsý, ünlü onarýmcýsý kaldýrýmdaydý. Yaþlýcana. Gözlüklü. Elinde aðýr çantasýyla. Bir dokunuþta suyu kestiyse de gözleri durulmaya yüz tutan çalkantýdaydý. Çantasý deri olmalý? Askýlý... Uzlaþmacý bir gülümsemeyle baþýný mermere yaslarken kulaðý dýþarýdaydý. Omuz baþlarýndan süzülen köpükler sönmeye yüz tutmuþtu. Elleri bronz tutamaklara gitti. Sýmsýký kavramýþtý. Bir süre hiç kýmýldamadý.


Çanta nasýl olsun?


SEÇKÝN GÜNDÜZ