Neden ani heyecanlara, aþýrý sevinçli telaþlara ve acý ile hüznü bulamaç yaparak yüreðimizi farkýnda olmadan limon gibi sýkar dururuz?
Ruhumuzu bir "narenciye sýkar "gibi sýkmayý ne zaman fark ederiz?
Yanýt:
Saðlýðýmýz bozulunca!..
Ýnsanlarýn duygusal zekalarý ani geliþen olaylar karþýsýnda, “zýnk” diye donup kalýr ; sonrasýnda ise bir þaþkýnlýk, bir telaþ yaþanýr. Bir nevi duygu frenleri bozulur, kiþilik ayarý kaçar, vs...
Bu anlarýmýzda; neþeli ve mutlu duygularý konuklarken bedenimizde, ani gevþemeler oluþur. Telaþlý, gergin, huzursuz, ve mutsuz anlarýmýzda ise ani kasýlmalar oluþur bedenimizde. Sonunda kaslarýmýz içinde yer alan damarlarýmýz; bu kasýlmaya baðlý daralmalar/geniþlemeler baþlar.
Sonuçta ya tansiyonumuz yükselir, bir kalp hastalýðýna aday oluruz, ya da beyin enfaktüsü geçirir, geniþleyen damarla beyin kanamasý olur, hayatýmýz riske girer. Soluðu ya dahiliye uzmanýnýn karþýsýnda, ya da psikoterapistin sedyesinde alýrýz.
Stres; sinir sistemimizi öyle etkiler ki, daha ileriki arazý olan "felce" bile sürükler bizi. Ve þu çok kesindir ki tüm rahatsýzlýklar stresten kaynaklanýr. Bedenimizde artçý þoklar gibi sarsýlýr, kanýmýzýn kimyasý bozulur ve fizyolojik depremler yaþarýz. Hatta genlerimizdeki en hassas organýmýz hangisi ise o organýmýz etkilenir ve hasta olur.
Mutluluk enerji bataryamýz stres ile azalýr. Azalýnca da mutsuzluk yürek kapýsýndan içeri sýzar. Yeniden bu kaynaðý alabilmemiz için duygularýmýzý kontrol etmeliyiz. Freni bozuk bir araç, sonunda hem kendine hem karþýsýndakine çarpacak ve zararý gözle görülür derecede olacaktýr. Ýnsanýn da duygu frenlerini korumasý ve bakýmýný yapmasý gerekir.
Günlük ve sosyal yaþamýmýzda sürekli gerilim halinde olduðumuzdan kaslarýmýzdaki var olan en önemli etken maddeyi tüketmekteyiz. Adý "kalsiyum "olan bu elementin yokluðunda bedenimiz zayýf düþer. Yorgunluk, halsizlik, tembellik ve iþtahsýz bir bedenin ne kendine ne çevresine faydasý olmaz.
Mükemmel bir ahenkle otonom çalýþmakta olan insan vücuduna hükmeden bir küçük bez vardýr. Adý "Hipofiz"olan bu bezin marifetlerini saymakla bitiremeyiz. Bu bez beynimizden tüm vücudumuza ve ruhumuza adeta hükmeder. Özellikle salgýladýðý “mutluluk” hormonu bedenimizin enerji bataryasýnýn dolu olmasýný saðlar. Adý "Endorfin" olan bu hormonumuzun azalmasý halinde;
Depresyon bulaþýr ruhumuza.
Sýkýntý…
Aþýrý alýnganlýk…
Bunalým…
Endiþe…
Panik atak bozukluklarý…
Mani/Melankoli durumlarý…
Aþýrý hassasiyet ve Vesveseli bir kiþilik renk tablosunun yaný sýra; bedensel hastalýklar baþ gösterir. Kanser baþta olmak üzere; kalp/akciðer hastalýklarý, mide ve üriner sistem hastalýklarý baþý çeker.
Peki ne yapmalýyýz?
Bize mutsuzluk bulaþtýran her vakadan, her sürekli olumsuz haberlerle insan ruhunu bunaltan insanlardan uzak kalmalýyýz.
Yüreðimizdeki sevginin farkýnda olup önce kendimizi sevmeli sonra yüzünde mutluluk enerjileri taþýyan pozitif insanlarla iletiþim halinde olup, spor ve temiz havayý bedenimizden eksik etmemeliyiz.
Bir mutluluk köþemiz olmalý ve bu köþemizde yalnýz kendimiz olmalýyýz. Ýçinde sevgi çiçekleri olan hayal kurduðumuz bahçemizi, baharýn çiçekleri ile donatmalý, ruhu o çiçeklerin kokularýyla doldurmalýyýz.
Ancak böyle yýkanýr ve arýnýr ruhumuz…

Haydi Yýkayalým Ruhumuzu!..

Sevgi ve ýþýkla


Emine Piþiren/Akçay
20.Þubat.2010