ZOR KABULLENÝRÝZ

Düþmanlar uzmanlaþtýkça,
Dostlar, kendilerini yenilemezler;
Ayný kalýp, körelmekte bakýþlarýnda…
Ustalýðýmýz da,
Donmakta, geliþen hileler karþýsýnda;
Kelepir oluvermekteyiz, pîr konuþtukça.
Ve ne yazýk ki,
Dün, sanki dün deðil;
Bugün ise, kendimizi kandýrýyoruz;
Yarýn da, sanki bizim deðildir...
Çaðdaþ olalým derken, baðdaþ kuruyoruz;
Kandýrýlýyoruz, ustalýk havasýný atarken…
Gülücüklere bakýp;
Düþmanýmýzý dost belliyoruz safça…
Aman caným sen de, deyip;
Bana ne, dost- düþmaný tanýmaktan;
Zevk alamýyorum böyle yaþamaktan!
Dost býrakmayýz böylece çevremizde;
Sonra boþuna dost arar gözlerimiz,
Dalar bir noktaya uzaktan!..
Usta edasýyla, ustaca tüketiriz dostluklarýmýzý,
Zor kabulleniriz, usta olmadýðýmýzý…
Zordur iþimiz, gerçekten zor!..
Gel de bu zorluðu bana sor.

M.Nazým Güler-22.01.2012