Bir dað ucuna bir dað konsa
Varýr bir ucuna bir bað oturur.
O da þenlik kurar, hoyrata vurur
Ne yeþermiþ olur, ne kökten kurur
Benim diyen, ben olmaz olur
Bir ucu dökülse, bir ucu sökülür gider

Ne doðan öznelce gün hükmüdür
Sevgilinin özden gelen sesi
Ne sevgilidir dýþtaki
Ben deðildir tartarken kefesi
Ne týkanmýþ olur anlayýp bilmekle
Her peþine düþüldüðünde gayret nefesi

Ey yapraðýný dökmüþ gonca!
Alýp veremediðin var gibi
Ne söylenirsin kendi kendine
Senin de mi darda; ilin yurdun?
Sýkýntý mý çekmektesin?
Bunun için mi dökemezsin kurdun?

Benci dururuz, ama fenciyiz
Senci dururuz ama bilmenin genciyiz
Kendi düzümüz, kendi düzlemimizdir
Dünya ile yaþantýlarsýn bakýþým
Bir sevda olur, ben dolar içime dünya
Ben olur üzerinde, kavak yeliyle akýþým

Cansýn, canansýn
Hansýn, hanensin
Döker gonca, tanensin
Benim dýþýmda ama benimle
Öldüðüm yerde kalýr
Ben iken; ben olmaz benden sonraki

Senin gayretin, senin zaruretin
Ne acý ki seninle
Bir tarihi muazzamasýn
Çocukluðumuzun, gençliðimizin
Bilmediðini
Ýleri yaþýmýz pek anlamýyordu.

23.02.2013