Bir gün gerek, zamanýn olmadýðý,geçmiþin hatýrlanmadýðý.
Unutmak gerek yaþananlarý,her ne kadar acý versede yaþattýklarý.
Soðuk olmalý heryer,donmalý hareket etmemeli duygularýn,
Gitmelisin,kalbinden uzakta olan mutluluklar duraðýna.


Varmýdýr böyle bir yer ? Sevebilir mi insanlar birbirlerini?
Belkide yoktur o duraðýn yolcusu,belkide yoktur aþk.
Üç harften ibaret bir duygu gibi görünse bile gözlerine,
Ömür dediðin uzun bu yolda yaþatmaz sana dününü,bugününü,yarýnýný...


Güzel düþünmek istersin,neden dersin,neden sonu güzel bitmesin ?
Yürüdüðün yola bile bir kusur varken,karþýna çýkan ilk tümsekte vazgeçersin.
Sence bumudur aþk ? Ömrünü feda ettiðin,deðerine paha biçemediðin.
Daralýrsýn,bunalýrsýn, nefes alamazsýn her baþýný yastýða koyduðunda.


Susmak susatmaz seni ama belki susarsýn susmayacak sevdana.
Karalanýp buruþturulmuþ bir yaprak gibi olmuþtur belkide kalbin,
Belkide gözlerin kuruyacak,aðlamaktan deðil,onsuz gülümseyememekten.
Baðýrýp çaðýrmak geçecek içinden, neden sevdin, neden aðlattý diye.


Ýsmini hecelersin,hiç bitmez dudaklarýndan dökülen naðmeler.
Kulaklarýnda çýnlar,sevdaný bitirip,kalbini kýran o sözler.
Olsun dersin varsýn olsun, yeterki o tebessüm hep yüzünde dursun.
Ayrýlýkta olsa sonunda,dudaklarýnýn son sözü seni seviyorum olsun.