Hatýrla,
Hatýralarý, eskide kalan beni...
Zamana inat pas tutmayan düþünceleri,
Düþündükçe düþmekten korkan ürkek bizi...
Sadece birkaç dakika,
Yürü beraber yürüdüðümüz yollarda !
Açmalýsýn bizim þarkýmýzýn son sesini.
Ben kokmalý heryer,
Yine sen olmalý gönlümdeki,
Yine ben olmalý gözlerindeki.
O iki dudaðýnýn arasýndan çýkmalý,
Beni yeniden yeþerten,
Nefesime sebep olan...
Sözlerin olmalý gözlerden uzak.




Þimdi düþündümde,
Sen olmasan düþünmezdim, düþmezdim bu yollara.
Göçebe olmazdým böyle...
Bir hayalinden bir baþka hayaline,
Karartmazdým ak, pak yaþantýmý.
Yar deyince, sýzlamazdý yaralarým.
Þarkýlarda aramazdým hatýralarý.
Hatrý vardý bir kahvenin bile kýrk yýl.
Sahi þimdi ben altmýþýmdayým,
Duygularýmsa bir o kadar on sekiz.
Bir o kadar genç bir o kadar da taze.
Herþey dün gibi,gün gibi,bugün gibi...


Þimdi düþümdümde,
Biraz oturup düþün,
Düþe düþe düþünüyor insan.
Düþündükçede, düþmüyor.
Gülüp geçsekte, durup düþündürüyor duygular.
En derinden, Ey gelinden gelen düþler.
Ne kadar düþürsende,
Bitmez bende gülüþler,
Bitmez bende bu düþler...