Kalp çarpýntýlarýma engel olamýyordum. Anna'nýn bana son sözleri aklýmý kurcalamaya yetmiþti bile. Dizlerimin baðý çözülüyordu ve bense kendimi toparlayamýyordum.Dev olarak gördüðüm aðaca yasladým sýrtýmý.
Baþýmý kaldýrýp uzun uzun büyüklüðüne ve yapraklarýna göz gezdirdim. Hiç bir þey Anna'nýn bana imalý bir þekilde söylediði þeyleri unutturmaya yetmiyordu. Uyumalýyým, uyumalýyým, ve tekrar uyanmalýyým, bu ancak bir rüya olabilir diyerekten kendime teselli vermeye çalýþýyordum. Çoðu zaman kendimi dahi anlamakta zorlanýyordum, içimde kaç kiþi vardý, ve ben gerçekte kimdim. Bu utancý üzerimden atamýyordum, kafamý kulubemize yönelttiðimde , Anna'nýn beni çaðýrdýðýný fark ettim, kahvaltý hazýr hemen gel Carol diyordu. Sonuç itibariyle hiç bir þey hatýrlamýyordum, öyleyse bundan da utanç duymamalýydým. Kendime teselli vermeye kulubeye doðru gider iken içten içe devam ediyordum. Çünkü bir tek kendime inanabilirsem yüzümdeki kýzarýklýðý ve utancý silebilirdim. Masa hazýrdý ve þuana kadar en güzel kahvaltýyý hazýrlamýþtý Anna bize. Birde küçük bir mum yanmýþ duruyordu masanýn en ucunda. Bir süre ayakta onun mutfaktan gelmesini bekledim, köpeðimiz tex koltukta uyumaktaydý, ona vurduðum için çok üzgündüm, oysaki þuan ona sarýlmayý ve o hayvancýktan af dilemeyi ne çok isterdim. Ama bu Anna için alay konusu olabilirdi belkide, hayýr yapamazdým . Bir kaç saniye sonra Anna elindeki meyve sularýyla içeri geldi, gözlerimin içine muzip bir gülümsemeyle bakarak , hadi otur Carol dedi. Ondan korkuyormuydum, nedendi bunca telaþým. Bir anda ''sanýrým çok açým'' diye gereksiz bir laf atmýþtým ortaya, aðzýmdan nasýl
çýktýðýný hatýrlamýyorum bile, aramýzdaki enteresan sessizliði bozmak için saçmalamaya sýðýnmýþtým belkide. Öyleyse yiyelim Carol dedi gözlerime bakarak. Ekmekler kýzartýlmýþtý, ama benim yüzüm o ekmekten çok daha kýzarýktý þimdi. Ne içersin dedi, portakal suyu dedim, ona bardaðý uzattým, Anna bardaðýma portakal suyu kattýðýnda her ikimizde ellerimin þiddetli bir biçimde tittrediðini görmüþtük.
Rahat ol Carol dedi, bu heyecan, bu telaþ neden. Karþýmda içten içe gülümsüyor olmasý beni sinirlendirmeye baþlamýþtý, yediðim ekmeði dahi yutamadýðýmý boðazýma çakýldýðýný fark ettiðimde, çýldýrmadan bir an önce Anna'nýn gece ne yaptýðýmý ve ondan ne istediðimi söylemesi gerekiyordu. Bunu sormalýydým bir an evvel. Yumruklarýmý sýkýyordum, kahvaltýyý edemiyordum. Anna sýkýldýðýmý fark etmeye
baþlamýþtý ki, bir anda ani bir hamleyle kapýya dýþarý attým kendimi. Anna telaþla yanýma gelmiþti, bense ona sýrtým dönük duvara yaslanmýþ bir vaziyette avýný bekleyen býr avcý misali beklemekteydim onu, neyin var Carol dedi ve ellerini omuzuma attý, ben ise ani bir manevrayla onun bileklerini kavradým, ne yapýyorsun dedi bana þaþkýnlýk ve korkuyla, ben ise hiddetli bir biçimde, sen bana ne yapmak istiyorsun Anna,
ne yapmak istiyorsun dedim, beni delirtmeyemi çalýþýyorsun, kafanda neler var Tanrý aþkýna, neler kurguluyorsun, neden beni saçma sapan oyunlarýna alet ediyorsun diye baðýrmaktaydým ona, bilekleri morarmýþtý ama býrakmamakta ýsrarlýydým, canýmý yakýyorsun býrak beni Carol dedi, hayýr hayýr dedim ve onu duvara yapýþtýrdým, benden ne istiyorsun diye baðýrdým yüzüne, kurabileceðimiz en yakýn pozisyondaydý suratlarýmýz . Her ikimizde buz kesilmiþtik, bileklerini býrakmamakta kararlýydým, acýsýný içimde hissedebiliyordum, ama onunda acý çekmesi gerekiyordu,
týpký bana çektirdiði gibi. Hiç bir þey dedi, nereden çýkartýyorsun böyle þeyleri dedi, rica ediyorum lütfen bileðimi býrak canýmý çok yakýyorsun þuanda dedi, ona acýyordum, o narin bilekleri benim zorbalýðýmla epeyce bir yara almýþ gibiydi, bir süre daha sýktým , o kadar çok sýkmýþtým ki, týrnaklarýmýn bileðindeki damarý kanattýðýmý fark ettim, her ikimizde kaný görmemizle irkilmiþtik. Ve þimdi daha çok suçlanmýþtým, çünkü bileði kanamaktaydý. Bana ne yaptýn, bana nasýl zarar verirsin Carol dedi sinirli bir halde, ne diyeceðimi bilemiyordum, ona zarar vermiþtim, ve öylece kalakalmýþtým
olduðum yerde, o ise kanayan bileðini tutarak içeri geçmiþti. Bir süre ses duymadýðýmý fark ettim, bileði aþýrý kanamaktaydý oysaki, endiþelenmiþtim ona yardým etmeliydim , bir anda içeri girdim, Anna öylece koltukta uzanmaktaydý, bu durum beni þaþkýnlýða sevk etmiþti. Bileðinin kanamasýný durdurmak için hiç birþey yapmamýþtý. Anna iyimisin diye yanýna geçmiþtim telaþla, bileðini koltuktan yere sarkýtmýþtý, kan damlalarý
yere damlamaktaydý. yönünü bana çevirdiðinde gözlerinin altýnýn morarmýþ olduðuna þahitlik ettim, korkuyla ilk yardým dolabýna yöneldim, Anna'nýn bana býrak öyleyse öleyim Carol demesiyle sarsýldým. Sen neler söylüyorsun Anna dedim ona þaþkýnlýkla, Anna ise bana ,eðer benden bu kadar nefret ediyorsan ve beni öldürmek istiyorsan beni kurtarmaya çalýþma öyleyse dedi. Gittikçe halsizleþiyordu,
bunu fark edebiliyordum, gözleri kapanmaya yakýndý, dolaptan aldýðým sargý beziyle kanattýðým adeta bileðini parçaladýðým yeri sarmaya baþladým, gözleri kapanmak üzereydi neredeyse, bu durum beni korkutmuþtu. O ölebilirdi. Ve bense paramparça olurdum. Ona daha iyimisin Anna diye telaþla baðýrdým, bir ara gözleri tam anlamýyla kapanmýþtý. Lütfen ama kendine gel artýk diye baðýrmaya baþlamýþtým, ondan ses
çýkmamasý beni ürpertiyordu. Güvenliði, tombul adamý çaðýrmak gelmiþti bir anda aklýma, butona acil düðmesine basmak üzereydim ki Anna bana seslendi, daha iyiyim Carol yanýma gel lütfen dedi. Ama hastaneye gitmelisin, gitmeliyiz artýk buradan dedim korkuyla, hayýr Carol daha iyiyim ve daha iyi olacaðým, sadece yanýma gel dedi. Yanýna gitmiþtim, kendimi çok suçlu ve çaresiz hissediyordum, Anna o halde olmasýna raðmen benden katbekat daha güçlü görünüyordu. Elimin ayaðýmýn titremesine engel olamýyordum, ona birþey olacak diye çok korkuyordum, bileðini sarmýþtým, kanama durmuþ gibiydi ne yapabilirim baþka diye düþünmeye dalmýþtým ki Anna'nýn iþaret etmesiyle kulaðýný bana ver demesine þahitlik ettim, eðil dedi, þaþkýnlýkla eðildim , kulaðýma birþey söyleyecekti belliki, þimdi heyecaným ve þaþkýnlýðým dahada çoðalmýþtý. Eðildiðimde Anna bana þöyle dedi; Gece hiç yanýnda deðildim, sadece sana yalan söyledim dedi. Beynimden vurulmuþa dönmüþtüm, þaþkýnlýk, öfke, nefret ve kaybetme
korkusunun arasýnda kalmýþtým. Anna bana yalan söylemiþti bu durumda. Neden diye baðýrdýðýmý hatýrlýyorum, denemem lazýmdý Carol dedi, insan gerçektende en sevdiðini dahi öldürebilecek konuma gelebilirmiydi dedi, bu sözleri karþýsýnda bir kez daha afallamýþtým, ne diyeceðimi bilememiþtim. Belliki Anna benimle bir kez daha oynamýþtý, ve ben ise bu sefer ona gerçekten yenilmiþtim .

Yazan-Edibe Toðaç.
-Devam Edecek-

Diðer bölümler Blog sayfamda mevcuttur.
http://sayfamdakalancumleler.blogspot.com.tr/