...sonra ne mi oldu?Unutmaya baþladým.Unutmak istediðim her acýnýn etkisini yok ede ede yürüdüm yolda.Yol tek deðildi hiç bir zaman.Gerekirse yolumuda yöntemimide deðiþtirdim.Babam haklýydý.Ben herþeyi yaþayarak öðrendim.Bu benim seçimimdi merak etmekten, belirsizliðin belirlenmesini beklemektense bir hamleyle belirleyiverdim.Bir dokunup bin ah iþitmiþ olmalar deðildi dersimi veren.Notlarýmý yükseltmek istememdi, kendime verdiðim.


    Birþeyleri ispat etmeye çalýþmanýnýn, seni dinlemeye meyli olmayan insanlarý, anlamaktan çok uzak olduklarý durum ve olaylarda idraka zorlamanýn yersizliðini anladým.Deðer verdiðim her neyse insanlarýn bunu anlamasýný beklemenin ezikliðini sýrtýmdan þöyle bir attým.Ve hiç kimseden en ufak bir beklenti içinde olmadan hayallerimin peþinden gitmenin, her geçen gün bir adým daha hedeflerime yaklaþmanýn hazzýný yaþarken, üçüncü sahýslarýn baltalama çalýþmalarýnýn üstüne bastým ve geçtim.


  Sonra ne oldu biliyor musun?Yaþadýðým her ne varsa saç tellerimden týrnak uçlarýma kadar hissederek bir filme çevirdim.Yazdým, okudum ve izledim.Kendimi o sinema koltuðundan.Ve bir müzik seçtim Japonya' dan.Bilinçaltým arzu ettiði gibi özgürce hayalederken.Yüksek sesle o müziði dinledim, bir kez daha sardým filmimi baþtan sona ve sondan baþa.Sahnelerin silikleþmesine hiç müdahale etmedim.Sonra acýyý yaktým sayfa sayfa.Mutfaðýmda yankýlanan müzik içime dolarken, külleri uçuþ ućuþ içimden cýkýyordu su musluða aktýkça.Ve su þifaydý her þeye her vakit.


   Sonra beni dünyada herkesten çok etkileyen o þevkat yüzün etkisini yitirdi.Günde unutulurken güzelliðin, dünde aný oldu güzelliðine tezat tüm çirkinliklerin.Ne bir 'keþke' ne bir 'saydý' düþmüyor artýk dilime.Herþey tam da olmasý gerektiði gibi oldu diyorum ''oh ne alâ'','mis','yüreðime,cesaretime saðlýk'...:)


Farkettiðim bir þey var bu hayatta.Ailene nekadar baðlý olduðun, birilerine ne kadar aþýk olduðun ve ya insanlarýn baþtan aþaðý anlayamadýklarý herþeyin adýný yanlýþ,hata,günah koymalarý, bunun gibi daha bir sürü þeyden dolayý kendin dahil, bir Yaradan'ýn kulunun seni yargýlamasýna izin vermemek gerektiðini.Anladým ki sen nezaman kendi hayatýndaki seçimlerin ve ya davranýþlarýn için birilerine kendini kötülersen onlar senin aðzýna yargý, suçlama kusmuðu býrakabiliyor.Nezaman ki o kusmuðun tadýni seversen hayatýn boðazýnýn deliðinde düðüm olup, göðüs kafesine baský yapýyor.Unutma kim ki birini suçlaýip yargýlarsa kendi kalbinin,zihninin ve midesinin kirliliðindendir.


   Hem baþkalarýnda iyi duran her kostüm sende iyi durmayabilir ve sende iyi duranda baþkalarýnda...Anladým ki taþýyamayacaðýný düþündüðün askýya ceketini bile asmayacaksýn.


Baþkalarýnýn zihnine giremezsin, girmeyede çalýþmaman bir saygýdýr adeta namahreme olduģu kadar hemde.Ama sýrf birileri istiyor,merak ediyor diye onlarýda seninkine sokmayacaksin.Canlarý cehenneme demeyi getiriyorlarsa ićinden,sadece gönder.Zaten kolay gidecektir bu gibi tipler.Pes etmeye yatkýn kimseler.Gitmezlerse sen git,býrak kendi içlerindeki cehennemde onlarý, cennete kabul edilene kadar yansýnlar.Piþmanlýklarý, güvensizlikleri ile ve koþullu sevmelerle...


Anla tecrübelerinin sonuçlarýnda olumlu sonuç aldýklarýna inandýklarýný yaptýrmaya, olumsuz sonuç aldýklarýný ise asla yapmaný istemeyecekler.Çünkü onlar tecrübe ettiler.Sen kendi tecrübeni et.Ben ettim, ediyorum ve edeceðim.


Sonra ne oluyor biliyor musun?Bir bakmýssýn üzülmemin bile bir sýnýrý olmuþ.Verdiģim süre ve dozaj bitince üzüntüde geçmiþ olmuþ.Týpký bu denememin baþýndaki ilk sözcüðün geçmiþ olduðu gibi.


     Ýnadýna inanýyorsun kendine ve güveniyorsun.Saygý da sevgiden kendinden ulaþýp ciðerlerine kadar huzur dolduruyorsun.Her gün þükredecek ne çok þeyimizin olduðunu farkederek yoluna giriyorsun.Her geçen an bir parça daha yordam bilerek.