Hiç dedi önce eğdi başını
Gözbebeğinde çakıl taşları
Donuk bir sükut
“L” çizmiş iki gölge
Sıkılı olmasa umudun eli
Çizgiler o demde can olacaktı
Bir yangın yeriydi
Kocaman kalbi
Fırtınalar koptu ta ciğerinden
Sendeledi
Titredi dudağı
Kapalı olmasa göz kapakları
Secdede gölgeler boğulacaktı
Bir korna sesi uyandı zaman
Vefanın koynuna döndü son gülüş
Bir bebek eli düştü omzuna
Alnına sımsıcak düşen o öpüş
Riyasız sevgiye yol alacaktı
