Sýrtýný döndü ya güneþ bir kere
Beklentim kalmadý artýk bu þehirden
Limaný da zamansýz terk edince dalga kýran gemiler
Bölünmüþtü yollar ikiye; dursam ne olurdu, gitsem ne olurdu!..

Kim götürecek ki þimdi beni sana
Ve kim taþýyacak ki þimdi seni bana
Ayrýlýðýn eþiðinde tüm duygular oldu yalan
Bu þehrin havasýný solumak ýzdýrap artýk bana...

Say ki, saklambaç oynadý þehir benimle
Ve kayboldum ben bir med-cezirin sokaðýnda
Dövüþen deli dalgalar aldý beni kucaðýna
Hem okþadý, hem dövdü ve sonra sevdi ardýndan!..

Saklanýrken ben bu þehirden
Bilmiyordum, kendimden mi kaçýyordum gizlice
Yorulan duygularýmýn darboðazýnda
Sýkýþýp kalmýþtým gerçeðin tam ortasýnda
Çekilince denizin suyu adýmý koydular periþan...

Karanlýðý ve hüznü giyinmiþti
O müphem þehrin kuytu sokaklarý
Saklarken beni kendimden
Utandý esmeye korkan rüzgar...

Say ki, kaybolmayý seçmiþtim ben
Gök kubbenin altýnda, bir aðacýn dibinde
Karanlýkla buluþturmuþtum kendimi
Korkmuþtum ve içim yanýyordu
Soðumuþtu þehrin güneþi
Hem þehir üþüyordu, hem ben üþüyordum
Kalmamýþtý artýk aklýmla muhabbetim...

Ne olurdu ki, bir ben eksilsem senden
Ne olurdu ki, bir sen eksilsen benden
Kaç artýya denk gelirdi eksilmelerimiz
Uyanýnca rüyadan gerçeðe...

Rukiye Çelik
7 Þubat 2017