Ben seni her gün toplayarak sevmedim,
Ya da çarparak sevecek kadar hesabým olmadý,
Ýçimden çýkarmam gerekenler olsa da,
Üstüne koyarak sevmeyi de çok iyi bildim.
Kara düþünçelerimiz de oldu kimi zaman,
Ama kök'ünü kazýmayý da eksik etmedim.
Karmaþýk sayýlar içinde kalsam da,
Rasyonel ifadelerle deðerini asla bölmedim.
Seni kümenin içinde tutmayý da bildim,
Seni ve sevgimi o kümeden çýkarmayýda...
Tam benim iþlemim bittiðinde, bu kez kalem ve kaðýdý sen önüne aldýn.
Ýlk önce;
Sen benim içimden hiç bitmeyecek olan sevgimi çýkarmak istedin,
Seni ne kadar çok sevdiðimi bildiðin halde sanki kötü birþeymiþ gibi sürekli yüzüme çarptýn.
Herþeyin üstünde tuttuðum sevgimi,
Sen tuttuðun gibi ayaklar altýna aldýn.
Ne zaman sana yaklaþmak istesem,
Kara düþüncelerin içinde koydun beni,
Biliyorum elinde olsa kökünü bile kazýrdýn sevgimin,
Sen beni doðal kýlmaktan çok,rasyonel yaptýn.
Ben seni baþkalarýyla paylaþmaya kýyamazken,
Beni bölmeyi benden çok sevdin.
Seni asla çýkarmak istemediðim o kümenin içine,
Sen bir kez olsun beni almak istemedin...
Sessiz ve sakin bir tavýrla kalemi ve kaðýdý ortaya býraktýn. Kaðýdý önüme çektim ve yaptýðýn iþlemleri inceledim.Aslýnda ben bugün sana matematik anlatmak için gelmiþtim ama gördüðüm o ki bu derse ihtiyacý olan sen deðil benmiþim. Teþekkür etmem mi gerekir bilemedim ama yinede teþekkür ederim verdiðin ders için...


Cebrail AY