Düþünüyorum bak yine seni, düþündükçe artýyor içimdeki sevgi... Ne kadar düþünmemek, vazgeçmek istesem de olmuyor . Kalbim umut aklým unut diyor. Sabahlarý seni düþünerek uyanýyorum, akþamlarý uyuyana kadar müzik dinliyorum.Hatta okula bile belki de görmek umuduyla geliyordum bilmiyorum. Susuyorum hep, düþünüyorum ama yoruldum artýk düþünmekten bile diyemiyorum. Sadece yanýnda olmak isterken uzaklýk beni yoruyor. Yanýnda mutlu olmak , gülebilmek, hayattan birazcýk izin istiyorum çok mu acaba?

Ben artýk çok þey istemiyorum sensiz hiçbir þey istemiyorum aslýnda. Kurduðum, düþündüðüm her þeyde sen varsýn. Senle çiçekleniyor tomurcuðum, güneþim seninle parlýyor, sen bakýnca gülümsüyor bana hayat... Seni bir gün bile görmeyince özlüyorum, yeni yeni anlýyorum. Yazdýðým her þeyde sen varsýn. Resmen sen okursun belki diye yazýyorum. Ýlham kaynaðým sensin. Bilmiyorum nasýl oldu, içim birden kelebekle doldu, Seni görünce uçuþuyorlar. Belli etmeden yaþamak yaþamak mýydý ?

Hayat bazen öyle davranýr ki insana yanlýþ anlaþýlmalar bir dizi misali ardý ardýna kulak kesilir. Ýstemediklerin dibinde biter. Kaçýp korktuklarýn karþýna dikilir ve hesap sorar. Ýþte belki biraz masal biraz da gerçekler dizildiler gözlerimin önüne . Perde kalktý ve seslendiler bana gaipten. Sabýr ince ince bitip tükenmeye meyilliyken sustum cümle cümle ben. Ben kaçmaya alýþtýkça geceler gündüzlerime karýþtýkça sesler yükselmeye baþlayýnca kaçamadýðýmý anladým, yakalandým. Daha çok baðlandým belki de... Ruh halimden eser yok þimdilerde. Sonsuzluða uðurladým geçmiþi. Gelecekse en büyük korkum þimdilerde. Þu martýlardan birinin peþine takýlýp özgürce uçabilmek o kadar çok isterdim ki... Tükendiðimi hissediyorum...

Havadaki martýlara, gökyüzüne, denize .... Anlatýyorum seni mýsra mýsra... Sevmek bu mu acaba? Onlarda sanki anlýyor içimdeki seni kimi uçarak , kimi dalgalarla kimi de gülümseyerek eþlik ediyor. Gökyüzü gülümsüyor bana bazen , bazen aðlýyor ama hemen sonra yedi renk gökkuþaðý umudu hatýrlatýyor bana...

Bekliyorum öylece, insan nasýl sever ya diye düþünen biriyken bekliyorum olmayacak bir þeyi ... Diyorum ki; Bir an mutlu olsak, aniden güneþ açsa toprak gülümsese etrafa, Mutluluk kýsa sürerse de sen yanýmda isen eðer acý da ilaç olur bana. Yaðmurlar yaðar toprak beslenir. Ama güneþ solmasýn yeter ki...

HADÝ! BEKLETMEDEN, GELSEN ARTIK...