'Son Ölmeme Günü' þerefine!
Sen o karanfile eðilimlisin, alýp sana veriyorum iþte

Açar mýsýn menekþeli yazlarýn seyir defterini:
kadehlerle cem âyini yeniden elden ele
Ansýzýn bir dudakta iki kiþi olmanýn serhoþluðu
bir bakýþta ikiz baþdönmesi yeniden elden ele

Yetiþir denizlerde gezindiðin göçmen çocuk
mavi/semavi çocuk baðýþla kendini
Bîr iyilik et aný ört boynunda açan lâlelerle
sonra yele ver gençliðini yeniden elden ele

Günyüzünü gözlerinin daðýnýk kaygýsýyla izliyorsun
biliyorsun kalbini yani herþeyin kalbimizde olduðunu
Upuzun bir sergüzeþtin uykusuz vaktidir, uçuralým
saklý güzellikleri þimdi yeniden elden ele

Umutsuzlar Parký'ndasýýý her kuþluk vakti yine
-aslolan mutsuzluktur- ip atlayan çocukluðunu erteleme
Kirli Aðustos'larý geç., solgun çimenliklerde aþklarý
seç: ötedünya sevinci yeniden elden ele

Çaresi yok, yüzünü okþadýkça yeni duyumlarla yeni
rüzgârlar esiyor yine kýyýþýz denizlere
Ve diplerde her yenilgi dönüþü kendisiyle seviþen bir
'acý bahriyeli' sanki yeniden elden ele


Sonra bir yaðmur yaz sonu çilenen çocuklar misali kedisiz bir
evdesin sonra hüznünle yeniden evlisin
Funda Oteli'dir ebedi adresin ne kadar gizlesen
isimli mektuplarýn belki yeniden elden ele

Sevda ile Sevgi'dir anýlar yer deðiþtirse de, yeniden
ilk aydýnlýk, aynalý hasret seninledir, dinle:
Uçan kuþlu mendilin, uçurumlar ormaný kalbin-- derken yine
ayný karanfil sureti yeniden elden ele


Hüseyin Cahit