Ömrümün kör vakitlerinde çýktýn karþýma
Ýnce çizgilerde yürüyorken yoldan dönmüþtüm
Yaþar gibi göründüðüme kanmýþtýn
Oysa ben,
Belki doðarken ölmüþtüm.

Farklý deðildin benden biliyordum
Yararý yüreðinden sýzan acýlarý gördüm
Sen bir merhem arýyordun,
Oysa ben,
Dýþýma göstermeden için için kanýyordum

Mühürlüydü sevdam açýlmamýþtý
Kaç yüzyýllýk yemindi bilmem
Aþk bana Gaf’tan beri küstü
Zaman siler miydi?
Oysa ben,
Ettiðim nefret yeminlerinden dönmem.

Anlamýþtýn gün be gün
Kalbimde yetimliðim saklýydý
Nasýl ki mutluluða namahremdi sefalet
Ýþte öyle aþk gönlüme yasaklýydý
Zaten yolunun sonu ben deðildim
Geçmen gereken bir duraktý yüreðim
Ýkimizde biliyorduk
Sen bana gitmek için gelmiþtin,
Ve gittin...