Yaþam, kimi zaman ayna gibi parlak bir su yüzeyidir. O an her þey durgundur; pýrýl pýrýldýr. Ses duyulmaz çevrede. Bilinç, kýmýldamayan görüntülerin dinginliðinde yarý uykuludur. Sonra nereden geldiði belirsiz bir taþ düþer suya. Önce taþýn sesi uyarýr seni. Ardýndan suyun yüzü dalgalanmaya baþlar. Bir noktadan çevreye doðru yayýlan çember aynayý bozar, görüntüleri daðýtýr, hayalleri alýp götürür. Suya baktýðýnda sen de dalgalanýrsýn; baþýn döner, dengen bozulur. Su mu dalgalanýyor; yoksa sen mi yalpalanýyorsun?..




Not: Yazý seneler önce girdiðim öss deneme sýnavýnýn birisinden alýntýdýr.