Bir Salacak düþünde içtiðimiz rakýnýn, denize olan özlemimizi bir nebze olsun gidermesi gibi, seni düþün bir parçasý yapmaya çalýþmak. Ve seni beklemek, Salacak kayalarýnda gezinen intihar ile susarak. Denizi dinlemek. Þairlerin gözyaþlarýndan oluþan denizi. Ucuz ve ekþi þarap tadýnda olacaðýný ummak... Vazgeçemeyeceðim bir tatda. Ay ve dolunay... Mavi, beyaz ay... Ay için içilen her þarap, ay için söylenen her þarký biraz da sana aittir, sana dairdir...
     Karanlýk bir yönü var gecenin. Kýyýda oturup denizin üzerinden geceye bakarken keþfedilebilecek karanlýk bir yön. Karanlýk bir tarz, bir duruþ, bir tavýr... Aydýnlýk yönüde var tabii. Aydýnlýk yönü dostlar ve dolunay...
Bir defterin bir sayfasýna bir tarihte yazýlmýþ bunlar. Nasýl ve nedense karþýma çýktý geçenlerde birdenbire. Acýlarýma acý katan özlem yükünü daha da arttýrmak niyetinde. Biz neler yaþadýk neleri paylaþtýk o güzelim dolunay kutlamalarýnda. Ahh heyhat “geçen gün gelmiyor geri” der þarkýlardan biri. Filmini bile çekmeyi planlamýþtýk bu þarap ve dostluk gecelerinin; dolunayýn aydýnlattýðý yüreklerimizden bir senaryo yazarak.
     Kayalarýn dili olsada konuþsa. Biz bu kayalýklarda az mý þey yaþadýk? Neleri paylaþtýk ki kimselere anlatýlmaz.sadece biz biliriz bunlarý, bir de kayalar. Bir de deniz. Denizin bildikleri öyle çok ki, sýrlarýmýzý ifþa etmesin diye her gece bir yudum þarapta ona sunardýk; þarhoþluðun verdiði sakarlýklarýmýzla. Bizim tüm sýrlarýmýzý saklýyor þimdilik, þarabýn ve dolunayýn hatrýna. Ama ya birgün konuþursa...