üþüme sonrasý paranoyalarýmda
hüzün yaðýyordu denizlerime
uzun bir yoldu yorgunluðum

yoktum,yoktun uzayýp giden
yarasa uçuþu sezgilerde
kýrýk bir çizgiydi mutluluðum

aðýr aksak düþüncelerimin
geceyi örten iç çekiþlerinde
avuçlarýmdan kayan bir yýldýzdý
sesine takýlý kalan uykusuzluðum

her aldýðým nefesin gizeminde
sen birikiyordun içime gün be gün
aþk þiirleri yaðmurunda ýslanýrken
son hazanla ansýzýn solan umudum

durduramadýðým rüzgarýn esintisinde
özlemin sýzýyordu düþlerime
beyhude direniþler savaþçýsýydým
bilmediðin,senin içindi varoluþum

Mehmet Bardakçý