Ayakkabýlarýyla birlikte sevinci çalýnmýþ evinin kapýsýndan...
Sýðamaz olmuþ küçücük yüreði sokaklara.
Gözlerini yuvarlarmýþ her gün misketlerle birlikte, açtýðý oluklara...
Olmuþ mu bilinmez mavi bisikleti, sepetinde ekmek taþýdýðý hayalleri...
Daha dün yaðmurla güreþmiþ, çamurlarla birlikte güneþ sýçramýþ saçlarýna...
Bir aðaç dalýndan binlerce macera çýkarmýþ kendine.
Kimin umurunda sokaðýna sinen fakirlik kokusu.
Gülmeyi unutturamamýþ dudaklarýna...
Kendini oyuncak yapmýþ mahallenin hayvanlarýna...
Binlerce poz vermiþ þimþeklerden çýkan ýþýklara.
Düþlerini çizmiþ evinin duvarlarýna.
Yerli yersiz âþýk olurmuþ anasýna...
Babasýný akþamýn habercisi, oyunlarýnýn katili ilan etmiþ küçük dünyasýnda...
Hayallerini satarmýþ gördüðü her oyuncakçýya...
Küçücük elleri var yaramazýn kalabalýk caddeleri okþayabilen.
Dünyadan bir haber umutlarý var...
Büyüyeceðini bekliyor her sabah güneþle birlikte.
Kirleneceðinden habersiz...
Hüzün nedir bilmeyen çýðlýklarý var koþarken yokuþlarda...
Sanki bütün dünya onun için dönüyor,
onun için yanýyor tüm ýþýklarý þehrin,
bir tek onun saçlarýný okþuyor rüzgâr,
ona okunuyor tüm þarkýlar, sanki onun için bütün sevdalar...