Yüzümü suskunlukla yýkadýðým bir zamandý yüreðimi pusuya düþüren yalnýzlýk. Bir mermi výzýltýsý gibi gün biterdi, baþlamadan tükenip giderdi aþk’a zamansýzlýk. Yaðmurlu bir sabahýn aðýrlýðýnda kurgu teorilerine saplanan masum uyanýþlar kaplardý havayý. Ve özlem ne anlaþýlmaz kalýrdý bakamadýðým aynalarýn avuçlarýnda.

Kendimden habersiz bir sevda türküsü sarardý duygularýmý. Yalnýzlýk hep böyle acýtýrmý be sevdiðim, kanatýrmý içten içe suskunluklarýmý. Seher yelinde hayal kovalardým,þiirlerden tutardým ellerini. Ya o gözlerin yokmu,kömür karasý,benliðimin hiç durmadan kanayan yarasý. Nasýl vazgeçebilirim senden. Nasýl terkedilirim sevdaya düþüren sözlerinden..
Yazarsýn ama söyleyemezsin bilirim.

Aðýt yakýlan diyarlarda sana hasret büyütür yüreðim. Asmýþým kendimi bembeyaz bir bulutun sessizliðine. Gökyüzü gecelerime hançerli sevdiðim. Nasýlda özlerim seni bir bilsen,nasýlda aðlamak gelir þimdi içimden.
Yýldýzlar çizerim bomboþ kaðýtlara,belki bir hüzün tadýnda yaðmurlara karýþýrým. Alýþýrým belki sevdiðim,belkide toprak olur renginde sonbahara seni getiren mevsimlerle yarýþýrým. Alýþýrým dedim ya sensizliðe,inan ki çok zor.
Her masala bir kahraman gerekir diye düþünürüm. Aþk’ýn kahramaný olur mu sevdiðim.

Yerde gökyüzü,dolunayda çýðlýk atan bir geceydi kendime ezberlettiðim. Olmayýnca olan,hiçbirþeyde neye yarar,kendime kalan herþey. Anlamsýz deðilmi..Hayat gibi,sanki bir anda doðupta sevdaya bir anda çekip gidecek gibi kanadý kýrýk kuþlarýn çektiði acýlarýyla.
Sesimi duyan olmaz ki,yalnýzlýðý okuyan her þiir kendi sessizliðinde dün kalýyor. Kesif bir zaman býrakýlýyor içime aþkýn týlsýmý. Bazen seni seviyorum demek bile bana yetmiyor.

Bu coðrafyada tutunduðum her geceyi suskunluk sayacaðým,ben þair deðilim belki,belkide ben hiç adam olmayacaðým. Yazmayacaðým,okumayacaðým belkide,ama sevdiðim,zamaný keman týnýsýnda anlatan bir aþk var yüreðimde.
Sensiz yapamayacaðým.
Nehirleri izliyorum,ne ben uyuyabiliyorum artýk ,nede düþlerime çentik atan saatler. Geçip gidiyorum karabasanlar baskýsý gecelerimin tam orta yerinden. Bir ömürde tüketiyorum siyahýn anlamýný. Gözlerinin gözlerime her bakýþýnda donup kalýyorum. Bu benmiyim diyorum kendime.
Aynalar cevap vermiyor sevdiðim. Ben her gün daha çok sendeki aþk oluyorum.
Beni düþündüðünü biliyorum. Bende düþünüyorum. Düþündükçe gerçek bir aþký yaþýyorum. Daha ne olsun sevdiðim.
Rengarenk kitaplarý diziyorum odamýn geometrik desenli halýsýnýn üzerine.

Kapýlarý kapatýyorum. Pencereleri açýyorum gökyüzüme. Seni çaðýrýyorum. Ben yaþadýðým her zamana senin için parmak izi býrakýyorum.Bu sevda kendi çýplaklýðýndan türevini alýyor yalnýzlýðýmýn. Uzatýyorum ellerimi.Sen tuttuðun anda ben yalnýzlýðýmda kayboluyorum.

Gülüyorum,güldükçe bir bilsen nasýlda çocuklar gibi seviniyorum.
Düþün diyorsun ya bana,düþünüyorum,bir sessizliði kalýyor geriye caddelerimin, aðaçlarýn yapraklarý Eylül.Nedensiz bir heyecan kaplýyor içimi. Sabaha bulutlarla yanýna geliyorum.