BÝR DÖNME DOLAPTAYIZ HEPÝMÝZ

“Gündüzüm seninle,gecem seninle” der bir güzel þarký.
Güzel der de bu durum hiç deðiþme yaþanmadýðýnýn bir itirafý deðil midir
ayný zamanda?
Týpký bu þarký gibi deðiþmiyor günümüz.
Yaþadýklarýmýz hep ayný.
Týpkýsýnýn aynýsý,
Aynýsýnýn týpkýsý.
Yatma kalma saatlerimiz ayný.
Yeme içme, mýçma zamanlarýmýz ayný.
Boþaltma organlarýmýz bile alýþýlmýþýn dýþýna çýkamýyor.
Sabah küçük, öðle biraz büyük,akþam daha büyük,yatarken yine küçük
çiþ...
Bugününüze bakýn, dünden farklý ne var yaþantýnýzda?
ÝÞÝNÝZ VARSA ÝÞE GÝTMEK ÝÇÝN ÇALARSATÝNÝZLE UYANDINIZ.
Ellerinizle esneyen aðzýnýzý kapattýnýz.
Lavobaya yöneldiniz,týraþ oldunuz.
“Haným kahvaltý hazýr mý?” diye seslendiniz.
Ýki bardak çay, bir dilim ekmek,biraz peynir,dört-beþ zeytin tanesi...
Üstünüzü giyiyorsunuz.
Kravatýnýzý yine ayný þekilde baðladýnýz.
Hanýmýnýza bir”Allahaýsmarladýk “bile demeden kapýyý çarpýp sokaða attýnýz kendinizi.
Hadi,öyle deðil deyin bakalým!..
Hadi,güneþten önce uyandým,güneþin doðuþunu izledim ,sabah rüzgarýnýn eþliðinde deyin,diyemezsiniz.
Hadi,kuþ sesleriyle uyandým, zýr sesleri yerine diyemezsiniz.
Kuþlar bile terkettiler oturduðumuz sokaðý
Hadi,”Gündüzüm farklý,gecem farklý”deyin.
Nerde o babayiðitler?
Bu yazýyý yazan yiðit bile diyemiyor ki...
O da ayný girdapta dönüp duruyor.

MÜTEBESSÝM DÝYALOGLAR

- Bozuk paranýz var mý?
- Var.
- Kardeþim,bozuk bozuk taþýma,tamir ettir!