ruh yoksunu bedenlerimiz planlanmamış ölümlerle korkutuluyordu
yaşamaktı isteğimiz
‘’alın başınıza çalın insanlığınızı’’desek de
yaşamaktı doğamızda var olan
el öptüğümüz de oldu
gerçi
başımıza koyamadan yedik kurşunu çoğu kez
borçlandıkça borçlandık gülümsemelere
korktukça korktuk
bu yüzden fazla cesur olduk yok yere
ışığı yakalayıp
perdeyi açmayı unuttuk
perdeyi açınca güneşi küstürdük nedense
hep geç kaldık
ya da erken davrandık
yepyeni örtüler serdik
delik deşik oldular lekeleri yok etmek uğruna
bizse fark edemedik
varımızı yoğumuzu bitirdi sevgisiz sevgililer
bile bile sevdik
yetmezmiş gibi
bir daha bir daha sevdik
çoktan geçersiz olanı keşfedip sevindik
en çok da korktuk
korkutulduk
adına yaşamak dedik
Yasemin Can
