olası her şiirdeki gibi
zihni yanlız , çenesi yorgun birey
şafağa olan mahkumiyetine esmer bir mazeret bulmuş ,
anı tazelemekten başka hiç bir işkenceye yaramayan
fotoğraflarda ,
traşlı pırıl pırıl yüzü ve gözlerinden yansıyan potansiyel ,
nispet yaparcasına fotoğraftan ona bakıp ;
kirli sakalına ve kan çanağı gözlerine , sanki gülmüş
buğday tenli delikanlı bira bardaklarıyla samimi
kendini kaybetmiş besbelli
ağır anlamların yorduğu ablak suratı
henüz ağlamamış bir despotu andıran kindar gözleri
onu barın en ilgi çekici kişisi yapıyor
en iyimser anlatımla Bukovski² den haberdar olmalı yada Hayyam destekli bir bilinci var
ne varki pırıl pırıl dişleri
kendi biçimselliğini fırça ve macunsuz bırakmadığına tanıklık ediyor
bu da demek oluyor ki
sözde Nietzsche özde hiç işte !
