Sibel Moğul'a.....
hoşgörüsüyle tatlılığıyla
geldi yanıma bir daha
gülüyordu yüzü
hoşgörü gösteriyordu
barışmıştı benimle
barıştırmıştı kendimle
özrüm; kitaptır
Montaigne; aracısıdır
dostluğumuz için
kabul et bunu
hatırım için
kabul et bunu
belki yakarız
eskiden sönen ateşi
belki yıkarız
yükselen dağları
belki kırarız
ağzımızdaki zincirleri
belki de aydınlatırız
yükselen karanlığı
Belki de!
