Aynısı değil ,sadece benzeriyim aslımın.
Aslımı unuttum ben ne zaman asıldım ki...
Ellerim benimdi tutarken hızla bırakılan ,
Düşerken yanıma, aslım ellerim.
Gözlerim hüznü asılan bir bedenin taburesiydi itilen.
Aslım boynumdu her günbatımında sızlar ...
Aslım bedenim sanırdım çizgilerim çoğalmadan.
Akşam inerken sus sesleri ,bensizlikti yediğim ..
Cebimden düşürdüm kaç ayna bilir misiniz?
Kaç cam kırığı?
KİTAP İZLERİ
Yaşadığım İstanbul
Selim İleri
İstanbul'un Kırık Kalbi: Selim İleri'nin Hafıza Kazısı Bazı yazarlar vardır ki bir şehirle öylesine özdeşleşirler, sanki o şehrin sokakları onların damarlarında akar. Selim İleri de,
İncelemeyi Oku
