Aynısı değil ,sadece benzeriyim aslımın.
Aslımı unuttum ben ne zaman asıldım ki...
Ellerim benimdi tutarken hızla bırakılan ,
Düşerken yanıma, aslım ellerim.
Gözlerim hüznü asılan bir bedenin taburesiydi itilen.
Aslım boynumdu her günbatımında sızlar ...
Aslım bedenim sanırdım çizgilerim çoğalmadan.
Akşam inerken sus sesleri ,bensizlikti yediğim ..
Cebimden düşürdüm kaç ayna bilir misiniz?
Kaç cam kırığı?
KİTAP İZLERİ
Esir Şehrin İnsanları
Kemal Tahir
Kemal Tahir’in İşgal İstanbul’unda Parçalanan Bir Ruhun Portresi Bir imparatorluk çökerken geride kalanların ruhunda açılan yaraları, bir ulusun en karanlık anlarında kendi kimliğini nasıl aradığını
İncelemeyi Oku
