Yalnızlık buzdan kale.
Ayazı vurmuş kalem tutan ele.
Kelimeleri donuk bir şiirle,
Ağısı durur gidenin.
Asude duruşuma bakma
Dinginliğime aldanma benim.
İçimde fırtınalar kafesledim.
Gelgit sanrılarıma düşen,
Şimşek korkular besledim.
Hayat bizi terketmeden
Tut ellerimden, bırakma beni...
Bir aşkı da közünde küle çevirdin.
Özünde varımı pula çevirdin.
Eğretiymiş bildiğim doğrular.
Yankıymış sesimdeki çağrılar.
Kıymış başımdaki ağrılar.
Sus! Yalnızlığım.
Seni duymaz sağırlar.
Bir kentin ücrasında,
Sesini kim hatırlar?
Ben sevdim.
Yoklukta hayalini, sarı Eylül'le
Gözlerinin yeşilini, ayrılığa inat,
Bir yalnızlıkta olgunlaşarak
Gelişini sevdim, suskunca bekleyerek,
Takılıp uyurgezer hayallerin peşine.
Kaygan yokluğunun zemininden düşmeden
Tut ellerimden, bırakma beni...
Korkutuyor yokluğunda kâbuslar.
Bir şarkı çalıyor,
Her notasında suslar.
Gecede kurt gibi
Kemiriyor bu hususlar.
Ayrılıklar sadece bize mi mahsuslar?
Soğuk suların akıntısına bırakıp,
Dümen kırıp gitme.
Tut ellerimden, bırakma beni..
