Yavaş yavaş söndü ışıklar,karardı ortalık.Tıpkı kalbim gibi.Uzun zamandır katlanamıyorum ne gün ışığına nede gece karanlığına.Uyku desen;tüm uykularımı sen götürdün ya.Sensiz ne kadar da anlamsız geçiyor günler.
Kafam iyi oldukça daha bir dumanlı mı oluyor ortalık ne? Yoksa aşkın sarhoşluğu mu başıma vuran.Uzanıp yine her geceki gibi hayal ediyorum seni.Yanımda yatışını,ellerini düşünüyorum vücudumda gezinen.Sonra dudakların, bir kor parçası gibi değdiği yeri yakan dudakların.Dokunuşlarını,öpüşünü,teninin kokusunu,ağırlığını hisseder gibiyim.Yine başım dönmeye başladı.Yine bu gece beni sarhoş ediyorsun.
Kalkıp bir sigara yakıyorum.Her nefes çekişimde içime duman yerine sen doluyorsun.Her üfleyişimde yüzünü çiziyorum.Tam dokunacakken dağılıp yok oluyorsun.Bu yüzden mi çok sigara içiyorum.Sensiz seni görebilmek için mi?
Belki de...
Tik tak tik tak...Sadece tik tak lar çınlıyor odamın
sessizliğinde.Zamanın aslında durmuş olmadığını hatırlatırcasına yankılanıyor kulaklarımda.Dönüp bakıyorum saat sabahın dördü olmuş.Vay be sensiz sabahı sabah ettik yine desene.Gözüme telefonum ilişiyor.Mesaj atsam mı? Seviyorum deli gibi,yine uyumadım,yine hayalinle seviştim bu gece diye yazsam mı? Ama uyuyorsa uyanırsa tatlı uykusundan.Kıyamam ki, dayanamam ki.Yine vazgeçiyorum.Sabah olsada sesini duysam bari.Eyvah içimde yine fırtınalar kopmaya başladı,kalbim harakiri yapıyor yine bedenim titriyor, yokluğunun krizine giriyorum...Her gece her gece işte böyle nöbet geçiriyorum.Eroinman gibi bağımlıyım sana,tedavim bir tek sen.
Bitmeyen hikayem,bitmeyen aşkımsın.Her gece sana yanarım,sabahlarsa sorma nasıl geçer.....
