BEN...
Büyük büyük harflerle
BEN...
Tüm dünya içime doluyor
Ölüyorum
Dünya ölüyor...
Önüme çıkan ilk aşka
Bir nefes büyütüyorum
Kirli, serseri bir sperm akıyor
Beynimin kıvrımlarında...
Rastladığım ilk dilenciye
Merhamet dileneceğim
Öyle yazıyor tanrısı...
Yaşıyorum işte
Bir kalp atımı
Sonra bir nefes
Sonra bir kalp atımı daha
Sonra bir nefes
Sonra, sonrasız ve öncesiz ve hepsinden farklı bir kalp atımı
Birkaç nefes ardı ardına
Yalnızlık korkaklığı
Tuvalet yalnızlığı
Yaşıyorum işte...
Gözlerimi kapattığımda sarı saçlı bir kızın gamzelerine kan damlatıyorum
Gözlerimi açtığımda ise fesleğenin kokusunu ellerimle dağıtıyorum
Önce tüm odaya
Sonra bu şehre
Ve bu ülkeye dağıtıyorum o fesleğenin o kokusunu...
Büyük büyük harflerle
BEN...
Ne pahasına
Ne ederine
BEN...
Yalnız bir yenilgidir bu hayat
Bu hayat yalnızca bir yenilgidir
Yenilgi dediğin bu hayattaki yalnızlıktır
Yalnızlık hayatın yenilgisidir...
Büyük büyük harflerle
BEN...
Tüm dünya içime doluyor
Ölüyorum
Dünya ölüyor...
Üstünde yürüdüğüm bu mazgalı
Kim yarattı?
Kim icat etti bu yalnızlığı?
Bu aşkın adını kim koydu?
Özgür bir yaprak düşüyor
Gözlerime
Gözlerime seviyor
Gözlerime yazıyorum
İyi de...
Yazık bu hayale
Yazık her hayale
Yaşadığım altı üstü bir ya da iki veya üç 'an'
Büyük büyük harflerle
BEN...
Tüm dünya doluyor
Boşalıyor
Ölüyorum
Ölüyoruz
Dünya ölüyor
Tanrı ölüyor...
Büyük büyük harflerle
BEN...
Bazen veya çokça bir 'hata' olarak
Ama yine de
BEN...
YAŞIYORUM...
