Can dostum,
Sana artık dostum diye hitap ediyorum farkındaysan. Nedense çok çabuk kanım kaynadı sana. Bu senin cana yakınlığından, bana karşı sabırlı olmandan, sevgi ve ilginden kaynaklanıyor olmalı.
Daha önce de söylemiştim. Seninle sohbet ederken bir başka benle sohbet ediyormuş gibi hissediyorum. Sanki yıllarca ayrı kaldığım bir benzerimle ilk kez karşılaşmış da hasret gideriyormuş gibi oluyorum. Hayatı ve insanları değerlendirişin, olayları algılayış biçimin bana çok tanıdık geliyor. Küçükken bir hayalim vardı: Nerede yaşadığını bilmediğim bir benzerimle yıllar sonra karşılaştığımda onunla çok şey paylaşacaktım. Oyunlar oynayacak, sohbet edecek, birlikte ağlayıp birlikte gülecektim. Benimki belki çocukça bir hayaldi ve hâlâ da öyle. Ama dünyaya çocuk gözüyle bakanlar daha mutlu, daha huzurlu, daha başarılı olmazlar mı? Tüm insanlar kin, nefret, hırs gibi kötü duygularından arınıp dünyayı çocuk kalpleriyle kucaklasalar dünyamız daha yaşanılır bir hâle gelmez miydi?
Sohbeti tatlı dostum,
Umarım harcını sevgi, saygı, barış ve kardeşlikle, emek ve alın terimizle kardığımız dostluk köprümüz kıtalar ve okyanuslar aşıp gönüllerimizdeki yerini alır. Çünkü dostluk ekmek kadar değerli, su kadar azizdir. Dünyanın hazinelerini dahi verseler hiçbir şeyle değişilemeyecek kadar kutsaldır bana göre. Dostluk köprümüzün ebediyete uzanması dileklerimle. Sevgi ve dostlukla kal.
