Sakın sevme benim seni sevdiğim gibi!
Ne aklın kabullenebilir sevdiğinin yokluğunu,
Nede yüreğin kaldırabilir ağır sevgiyi…
Sen rüzgarın aşkını bilmezsin,
Hiç deli boranlara tanık odlumu tenin?
Öyle esipte geçmez inceden,
Derin yaralar bırakır izlerinden!
Ertesinde yağmurlar gelir,
Hani şu göz yaşının akıpta saklandığı damlalar ..
Oysa daha geçmemiştir rüzgarın yaraları,
Kapanmak bilmez,
Alışmak ister alışamazsın!..
Değdikçe yarana tuzlu gözyaşın,
Derinlerden sızlar yaraların,
Dayanmaya çalışır,
Dayandığını sanar,
Oysa tükenirsin günden güne…
Hesabı da olmaz bu tükenişin,
Kimseden bir şey soramazsın..
Her gün yeni bir şeyi kaybeder de
Yine de kimseye kızamazsın..
Hayat yaşamaya değer bir o kadarda kaybeder değerini gözünde!
Olur olmaz kabuslara yumarsın gözünü,
Uykunun adı kaybedilmişliğinin hesabı olur sana..
“Canım acıyor!..” dersin,
Kimse bilmez acının ne büyük olduğunu..
Göremezler, çaresi yoktur, tedavisi de …
Ya adını duymuşsun yada hüzünlü bir şarkıya eşlik etmiş ruhun …
Bir bahaneye gerek yok aslında.. Nefes aldığını hissettiğin her an duyarsın o acıyı derinlerde bir yerde!..
Söküp yüreğini atasın gelir.
Sanırsın ki ondandır bu acı..
Bir yanın terk edilişin, sebepsiz ihanetin hesabını sorar sana bir yanınsa senin yokluğunun hesabını..
Hep mi kaybeder insan aynı savaşı..
Hiç mi tecrübe edinmez ?
Öyle ya ben sende hep kaybettim!
Sakın sevme benim seni sevdiğim gibi,
Sen hesabı ödeyemezsin ..
Ne yağmurlara dayanabilirsin nede rüzgara çevirebilirsin sol yanını!!!!
Sakın sevme benim seni sevdiğim gibi,
Teninde sevdiğinin kokusu kalır çok üşürsün,
Gün gelir çok yanarsın!!!!!!!!!!
