'Kime yazdığın önemli değil sadece yaz' diyor doktorum.ailemin bir doktorla görüştüğümden haberi bile yok.bilmiyorum ama onlara söylememeyi tercih etttim ve doktorumda bunda bir sakınca görmedi.niçinler ve nedenler olmadan yazıyorum inanın bu çok keyif verici.bunları sadece doktorum okuyor.ona hiç kimseye güvenmediğim kadar çok güveniyorum.
Sorunlu biriymiş gibi görünmekten sıkıldım.doktorum bunları kafama takmamamı söylüyor.ellerim ağrıyana kadar yazıyorum.ve asla yazdıklarımı baştan okumuyorum.bu insanın kendine güvenini azaltıyormuş doktoruma katılıyorum.doktorumun dediği ve bana çok ilginç gelen bir şey daha var.'asla yadığın yazıya bir başlık koymaya kalkma'düşünceyi geride bırakır ve yazacaklarının bir anlamı kalmazmış.bir insanla ne kadar çok şey paylaştınız?bahsettiğim düşünülen kadar basit değil.ne kadar şey?ben onunla sadece hayatımı paylaşmadım,sadece sırlarımı ve isteklerimi anlatmadım.ben ona ruhumu anlattım, onu tarif etttim ve beni geçekten dinlediğine emin olduğum an ,ondan başkasıyla bir şey paylaşmadım.bana anlattığı şeyler daha önce hiç kimseden duymadıklarım.o bir doktor değil,işte bu hayatta en çok emin olduğum şey.
Doktorum bana söz verdi.eğer bana bir şey olursa bunları yani yazdıklarımı aileme ve dostlarıma okuyacak.insanlar benim hakkımda hiçte iyi şeyler düşünmeyecek.ama inanın bu hiç umrumda değil...
seni seviyorum...belkide bu bir itiraf ama artık ne farkederki hayatta yoksan...
DOKTOR,OKUYUNDA BİTSİN BU IZDIRAPPP...
