Kilitlere vurduğum kapılar açıldı ve sen kendiliğinden hoş geldin.
Ben sana acılan kapıydım ben sana gelen yol,sen benım yolumun sonu..
Sen hep nettin,keskin çizgilerin ördüğün duvarların vardı..ben ilk gördüğü an asık olan küçük kalpli kızdım..
Sen ayağına takılan tasları kayalara cevrırken ben karanlıkları yüzünle aydınlatandım,ne kadar zıtsa ruhlarımız o kadar yakınlaştırandım..
Bir insan diğeri için en çok ne olursa ben o'yum,sen en çok osun.
Biz seninle yazmaya kalkıştığımız romanın iki korkak kahramınıyız korkularını içine saklayan..
Gitmeye cesareti olmayan.. ben babamın vurdumduymaz kızıyım sen bir o kadar detaycı.. ben oluruna bırak canımlardan sen kontrolü bırakmayanlardan..
Sen gitmeye kalkıyorsun gittiğin yol göğsümün ortasına batıyorsen ayakta duruyorsun oylecee hayatımda hıcbırseye o kadar uzun ve kaybetme korkusuyla bakmadığımı fark edıyorum bırden..ben arsız oluyorum ben gurursuz..beni bu yolun basına sen getirdin,daha 16:02 ydi sana seni çok seviyorumdediğimde diyorsun ve şimdi henüz dört saat geçmişken üzerinden ben el oluyorum ben en kötü en çekilmez.. ah diyorum benim su dilim..
bitmesi gereken ilişkiler yüz yüze bitemez ki hem hiç,çünkü yüzüne baksan,yüzü koynuna müsaiitir hep ve elleri avuçlarına..
Ah benım canım,ahh canım benim..bir tek harfi için alfabesinden geçtiğim dil,tek anı için tamamından geçtiğim ömür,böyle olmaz.. kuyuysa kuyu derinse derin.. Yusuf itildii..ben kendim indimm..
Keşke senden beklediğimin yarısıını verebilsem sana.. Belki mutsuz oluruz ama benımle mutsuzluguda seversın belkı dıyebılsem sana.. benımle bır hayat hayal etmıyorsun dıye kızarken soylenırken sana şimdi ben hayallerimi soldurmuşum gibi durmasam mesela..senınle aynı sabaha uyanmanın ne demek olduğunu benım ıcın gösterebilsem, kapıda ayakkabıların olsun mesela gelirken bır ekmek al demeye nasıl içimin aktığını anlatabılsem sana.. dilde değil derinde sevdiğimi sonra..keşke kapıları aralık bırakmadan çarpıp çıkmasam kapı pervazları incinmese mesela..keşke biri benden şu yersiz kaygımı alsa..hayalini kurduklarımın gercegını korkularımdan cok,pek cok ıstedıgımı gosterebılsem mesela..
Anlaşamıyoruz, bende farkındayım.dünyaya bakışımız.anlayışımız,zevklerımız hepsi siyah beyaz...ama kopamıyoruz her şeye rağmen; işte bu en güzeli. insanın hayatta kördüğümlerle bağlandığı bir takım şeyler olmalı.çünkü insan insanla anlamlaşır.işte benim en güzel anlamım sensin..hem ne sıkıcı bir şey olurdu anlaşmak seninle.hem ne dıyor fızık zıt kutuplar birbirini çekermiş. kopamıyorsak işte bu evrenin kanunu. kavga edelim, tartışalım, hatta saçma sapan sebepler yüzünden küselim günlerce, ama sonunda yanımda gördüğüm kişi ol..
Ey sevgili,Ey yüzünde nur,Sesinde huzur,Yokluğunda göğsümde ülkesi yerle bir olan,ne olursa olsun, elimi tutacağını ve hiç bırakmayacağını bildiğim kişi sensin. ne olursa olsun yolunda adımlarımın başka yönlere sapmayacağından emin olduğum kişi sensin. o yüzden hayatın en mahşer anında bile, umudunu asla sevgimden yitirme, cunku ben en kotu halinde bıle birkaç güzel sey için ömrümün sonuna kadar senınle yasayabılirim.