İlk baharda açan ilk çiçek kadar narin
Ve en az onun kadar değerli
Canım Sema'm
........
Görmesin eller gül yüzüne
Kıskanırım
Bakamasınlar gözlerine
Kahrolurum
Sakın dokunma kimseye
Ellerim yanar
.........
Cehennem misali haber gelir vahiy vahiy
Gökten düşer kor misali üzerime
Şu an bir başka el dokundu
Çek şimdi azabı
Tadına var ölümün dünyada
...........
Her dokunuşun içimi dağlar
Gözlerime mil çekilir
Bağıramam duyarsın diye
Akar nehir nehir kan içime
...........
Uzatsam ellerimi tutma desem
Ne mümkün zindandan elmi çıkar
Anca parmaklıklara dokunursun
İlerisi koyu karanlık.
İlerisi maphus
İlerisi yok işte ilerisini gören olmamış
.............
Ne olur dön artık
Her düğün ömrüme azap olmasın
Her kaldırdığında elini oynamak için
Celladın keskin kılıcı inmesin boynuma
Her çalan ezgide şeytanın sesi çınlamasın kulaklarımda
...........
Birazcık varsa ömründe değerim
Sadece düşün biraz
Uzamasın azabım acıyorsan bana
Seni ölümüne sevdim be ömrümün varı
ANLASANA
KİTAP İZLERİ
Nohut Oda
Melisa Kesmez
Melisa Kesmez’in ‘Nohut Oda’sı: Eşyaların Hafızası ve Kalanların Kırılgan Yuvası Melisa Kesmez, üçüncü öykü kitabı "Nohut Oda"nın başında, Gaston Bachelard'dan çarpıcı bir alıntıya yer veriyor:
İncelemeyi Oku
