uçmak delisi bir kuş oldum dün gece rüyalarımda.ilk önce kendimi yumurtanın içinde gördüm kabuğumu kırıyordum. Zorda olsa bunu başardım.Kuvvetsiz bedenim bu zorluğunu aşarken bütün zorluklar biticek diye düşündüm. annem geldi yanıma oda bir kuş olmuş.Bana yiyecek karnımı doyuracak bir şeyler getirmiş. afiyettle yedim getirdiklerini.sonra birden annemin beni yuvadan atarken gördüm.Niye bunu yapıyor neden atıyor yoksa beni sevmiyormu istemiyormu diyedüşünüyordum.İtti itti ve aşağıya düşmeye başladım hiç birşey yapamıyordum
"anne anne" bağırıyordum sadece... birden yanımdan birşey geçti ve beni kanatlarının arasına alıp yine düştüğüm yere götürdü.annemdi .soramıyordum niye yaptığını, hoş sorsamda beni duyacak gibi değildi kanattalrını iki yana açmış yukarı aşağı yukaru aşağıya sallayıp duruyordu.Sanki bana bir şeyler anlatmak istiyordu.Ama bir türlü çözemiyordum.sonra kendisini attı aşağıya."Annneeeeeeee" diye bağırdım.uçuyordu evet evet havada kalabiliyordu.Ozaman anladım bana o hareketleri niye yaptığına.bir kaç adım attım aşağıya baktım.yapamam yapamam diye kafamı sallıyordum annnemim yanında , annem durmadan ötüp beni itiyordu.bana yaparsın demek istiyordu.Anneciğim ya ölürsem ya uçamazsam ya bu dünyanın güzelliklerini göremezsem neolur ben uçmayım ne olur.duyuramıyordum kendimi sesim çıkmıyordu.ölmekten korkuyorkuyordum.
yanıma geldi tekrar, annem hiç kıpırdamıyordu, gözlerime bakıyordu devamlı.gözlerinde ki o ışıltıyı gördüm o ışıltı bana uçacağımı çok uzaklara gidebileceğimi söylüyordu.hiç terettüt etmeden kendimi aşağıya saldım.olmuyordu yapamıyordum kafamı çevirdiğimde annemi gördüm yanımda kanatlarını çırpıyor "hadi yavrum başaracaksın" diyordu sanki ve o an birden kanatlarım güç buldu ve deli gibi çırpmaya başladııı.Kalbim yerinden çıkacaktı neredeyse.evet başarmıştı, başarmıştım, başarmıştık. uçuyordum gökyüzünde deli gibi uçuyordum....Annemin bana hayattaki ilk dersiydi.ve son dersi.bundan sonra kendim öğrenecektim kendim görecektim herşeyi.
Uçmaktan artık hiç bıkmıyordum gönlüm alabildiğince uçuyordum.ta kii bilmediğim yerlere gidene kadar daha önce hiç görmediğim yerlerdi buraları.bizim yerimize hiç benzemiyordu hiç ağaç yoktu hiç kuş yoktu bir sürü duvarlar cisimler vardı.en ilginci, yerde hareket edebilen cisimler vardı.hemen geri döndüm ve anneme sordum onları.bana gittiğim yerlerin insanlara ait olduğunu onların yanına fazla gitmememi benim yaşamamı elimden alabileceklerini söyledii.ama ben daha bir meraklandım.kimmişler onlarki benim hayatımı uçmamı elimden elecaklarmış.kör kurşun gibi yolumu yine oraya çevirdim.bir yerde durup seyretmeye başladım. ne göreyim birisi avaz avaz bağırıyor. bir kadın bir adamın zorla bir şeyler çekiştirmesiyle avazı çıktığı kadar bağırıyor.etrafında bir sürü insan var ama kimse oralı bile olmuyor. en sonunda kadın dayanamayıp yere yığılıyor.diğer adam bir den oratadan kayboluyor.
havalanıp biraz daha girdim ortama.bu sever yine bir insan elinde bir cisim ile diğer bir insana vuruyordu.son bir kez daha adama vurduktan sonra adam hareketsiz kaldı ve adamın üzerinden bir şeyler altı ve kaçtı.buda neydi niye vuruyorlardı birbirlerine.
gördüklerimden sonra çok korkmuştum.çıkabildiğim kadar yükseklere çıktım bir daha dönmemecesine orayı terketmekti gayem ama üzerimden çok büyük bir cisim geçti ve aşağı ya bir şeyler bırakıyordu. biraz durdum. düşen her cisim çok ışık ve ısı yayıyordu.bunlarda neydi.neden bırakıyorlardı neden ışık saçıyordu.girmek istemiyordum o yere ama son bir kez daha gidip bakmak istedim.
gittiğimde daha önceden geldiğim zaman ki ortamdan çok daha berbat bir yerle karşılaştım. her yer kana bulanmış her yer kıyılmış heryer darmadahan.bir ses duydum ağlama sesi.sesin geldiği yere ufak çok ufak bir canlı bir şeye sarılmış sanki kendini parçalıyormuşsuna ağlıyordu.
bir anda uyandım.kardeşim ağlıyordu.yanına gittim.kucağıma alıp öptüm ve onunla beraber bende ağladım ve onun kulağına "neden bu dünyada yaşıyoruz ki biz" dedim
