Bu gece sonu gelmeyen sözlerin esiriyim
Gözlerimde eski bir çerçeve;
İçi bulanık.
İçimde ise yine o bitimsiz ağrı.
Ödünç alıyorum kendimden, yaşanmamış yılları.
Gülümseyen anları kaybetmeden,
Üstünü çiziyorum acıların.
Benliğimi ele geçiren sen
Hatırlıyor musun bilmem
Kaç mevsim beklemiştik kavuşmayı
Gönderdiğin çiçekler hâlâ saklımda
Yıllar geçti üzerinden
O çiçekler soldu ama sen solmadın aklımda.
Ölüme yakın bir bekleyişle
Bir ömür geçip gitti aramızdan
Ne çok şey götürdü hayatımızdan.
Getirdiklerini saymaktan farkına varamadık
Geride kalan günlerin altında kaldık
Ayrılık aldı yükünü gitti, birlikte çıktığımız o yoldan.
Başka boşluklarla doldurduk boşluğumuzu.
Kirpiğimizin yıkanmış perdesini aralayıp,
Puslu pencerelerden baktık, dışarı attığımız dünyamıza.
Ve o yüzdendir ki, bu günden hiçbir şey anlamadık.
Bir bedende sen ve ben olduk ama
Yan yana duran biz olamadık.
Bir türlü ısıtamadık kalbimizi ama üşümedikte.
Çünkü, kendimizi kendimizle sardık.
Unuttuk mu peki?
Unutmadık Unutmadık...
Unutamadık...
Arzu Karadoğan
Aşkın Soluma Emanet kitabından
..........
