Ne kadar
Acı olsa da yazık ki
Anladım artık
Çok geç olsa
O dallar yaprağını
Bıraksa da
Ağaçlar
Hazan muştusuyla
Bir hüznü
Yaşasa
Sen
Sanki bir yeldin
Estin
Serinlettin
Ve şimdi gittin
Sormak
Ne çare ki artık
Bülbüller
Durmadan şakısa
Aşiyanı için
Hiç yılmadan
Azimle
Çok çalışsa da
Yâri için
Mütemadiyen
Durmasa
Kanatlarını
Var güçleriyle çırpsa
Uçan
Kelebekler
Renklerin güzelliğiyle
Konsalarda
Zamanın
Çarkları arasında
Aranmak ızdırabını
Şevk içinde
Enginliğinin uzanan
Şiirselliğinde
Merakın
En acımasız
Katresini
Sessizliğinle
Halime
Öyle bir yaşattın ki
Artık seni
Ayakta alkışlamamak
Ne mümkün
Sen
Aşkın sadece
Tenle
Yaşanamayacağını
Melalinle
O kadar manidar
Ve zarifliğin
Asudesiyle
Anlatmıştın ki
Gecelerim
Hâlihazırda
Sessizliğini bozdu
Yıldızlarım
Mahzunluğa
Gark olarak mana buldu
Gözlerimden
Yaşlar akmaz oldu
Sinem kurudu
Aşk ise seninle oldu
