Sustun ya...
Ardın sıra sustu kuşlar
Eylül ‘ dü vakitlerden
Ve ağır kanamalı bir gülüş artık zaman
Çığlıkları tutsak...
Bir yalnızlık salınır odamın duvarlarından
Üstüme yığılır sonra
Ben haykırırım zamana inat
Üryan çığlıklar doldurup dudaklarıma
Sustun ya...
Gömüldü bakışların muhabbeti
Ant içilmiş bahar sustu
Yumruklarım sustu
Ve meydan meydan verilmiş kavgalar sustu
Iraklaşmış bir tebessüm şimdi sevda
Sokaklar çıkmaz
Köşe başları tutuldu
Ve doğruldu namlular
Şafak sustu...
Sustun ya...
Zebaniler arasında ezildi ruhum
Eylül ‘ dü vakitlerden
Kuşatılmıştı ordularım
Mahpus sustu
Parmaklık sustu
Ölüm üzre edildi bütün kelamlar
Kalem sustu
Kağıt sustu
Şiir sustu...
Bir çirkin surat ses verdi pencere ardından
Sırıtkan bir eda takınıp
Cellat konuştu
Urgan konuştu
Dâr ağacı konuştu...
Ve ölüm sustu...
24.04.2007
