Akbabalar misali,üşüştüler üstüne,
Kayboldun koca kentte,şirin ve sefil çocuk.
Hadi şimdi yemin et,gençliğinin üstüne,
O mahçupkar edanla,yeniden eğil çocuk.
Ne ekmeğin tadını,alıverdin damakta,
Ne bekleyen oldun sen,ne beklenen uzakta.
Ha düşte bulmuş ölüm,seni ha bir tuzakta,
Dünya zaten bir tuzak,bunu böyle bil çocuk.
Bir bedeldir,ruhumu erittiğin damlalar.
Bu sebepten her gece,ırayıp kaybolmalar.
Belki birgün gelir ki,seni herkesler anlar,
Yine sen sevgiyle gel,içime seril çocuk.
Bu soğuk gecelerin,bekçisi öz ellerin.
Sanki ellerin soğuk ve tutulmuş dillerin.
Hangi umuda kaydı,yine gözbebeklerin,
Silemez gözyaşını,bendeki mendil çocuk.