Kahpe kader ağ örmedeki ustalığını ve ne denli hızlı bir pratikliğe sahip olduğunu bizim aracılığımızla insanoğluna duyurmaya devam ediyor.. Kahpeleşmiş olan kaderin mesihliğini yapan bizlerden, benim başıma gelenleri de F klavyede harf hatası yapmadan ak
tarmaya çalışayım...
Nerde istikrarsız, nerde tutarsız nerde pireye küsüp yorgan yakan, başına gelen en küçük kazaya felaket süsü verip özelini kısan, kendini daraltan insanoğlu varsa gelip beni bulmaya kaldığı yerden devam ediyor... Bendeki arıza gediği çok ergonomik geliyor onlara sanırım.. Gelip bi soluklanıp def olma yolundalar yine...
Gecenin saat üç buçuğunda bir telefon ;
"C.Y. ile toplantımız çok kötü geçti, çok fenayım, çok bilmemneyim, bu benim işten atılmama neden olabilir... vs" .
.. Şaşırmaya bile fırsatım olamadan iki esneme arasında soruyorum;
"...ee ne zaman görüşürüz, mantıklı biçimde etraflıca konuşalım”
“….ay bilemiyorum…Belki de bir daha hiç görüşmeyiz … Ben yıldız kıvamında bi insan olmuşken böyle küçümsenmeyi hazmedemem"....
Haydaaa & allahu ekber diyerek, yatakta "uyanınca hayırlı bi gün olsun "diye sağıma dönüp o şekilde uyumaya gayret ediyorum.. Ama ne mümkün..?.. Atıyor tepemin tası, topluyorum tarağı, diz çöküp yatakta ıkınmaya başlıyorum...Sabaha harman ola......
Bu nasıl bi ironi, ne manasızca yazılmış ayrılığa dair bi seramoni...Uykumun en güzel bölgesine (af edersiniz) büyük abdest bozar nitelikli, cep telefonundan yapılmış bir serenat... Heyhat be yarabbim heyhat!!!!....
Tamam istemiyorsun belki, belki kafana dank etti, sabaha kafanda bensiz uyanmak için gece yarısı, uyku ortası, terkettin beni... Tamam, böyle düşünelim o halde.. Ama bana saçma bi krizden etkilenip bu sonuca varma mizanseni neden?... Nerden çıktı bu (necasetten) taharet ikaz retoriği?...Ha ben çok kıymetliyim.. Nedensiz terk edilecek şahıslardan değilim...diye mi düşündün, ondandır fare moku rasyonelliğinde bi bahane uydurdun da beni uyutmadın..??.!! ....
Ha tamam peki; sabaha kadar seviştiğimiz halde tenimiz uyuşmadı... Çift kale mantık karşılaştırması yaptık ve berabere kaldık ama yine de kafalarımız mı buluşmadı... Borazandan bozma gırtlaklarımızdan ince seslerlerle aşk fısıldadık ama nefesimiz mi yetmedi.... ya da hiçbi açıklaması yok..Deşmeyelim durumun (tek) hücrelerini; OLMADI MI ABİ??!!!
Peki.. Adı hala geçmeyen kişiyi kenara alalım..( Neremin kenarı olduğu yüksek sesle söylenmesi yasak.. ama düşünülüp haiften kikirdemek serbesttir) hem de en kırmızısından bir şarap kadehi edasında havaya kaldırılılan bir ceza kartıyla .... e biz hoşlandık hafiften, etkilendik derinden, duralım dedik ne de olsa...
Ama nedir bu olanlar Allah aşkına, peygamber hatrına, kutsal kitap matbaacısı kartuşuna vs'ye vs'ye.... Olmuyor ! .. Göl maya tutmuyor kardeşlerim, bunu anladım... Oturmaya yarayan organı ( kenidisini halk dilinde kısaca ne dendiğini bilmeyen varsa zorlamasın...) kalkan zirve, boşluğu doldurulan (süperinden)vizyon yapıyor kendine... Elin belinde kalıyosun bu şekil; "eee??" biçiminde, cevaptan yalıtılmış gözlerle bakıyorsun etrafına...
Kimle ÇARPışırsan çarpış, kimle BÖLÜşürsen bölüş, kimle TOPLAnırsan, neyden ÇIKARırısan çıkart, elinde yine tek kart kalıyor... Bu kartla oyundan çıkmak gerek, ...Kazanamazsın!.. Kural böyle.. Kalk anacım masadan...Zaten millet gözüne vurmuş hilenin.. En iyi kartlar da k
almış olsa elinde, durumun belli... Dedim ya tek kart var elimde.. Kural dışı da olsa kabul edilmese de ben tavrımı “(Eve)REST!” şeklindeki büyük harflerle bırakıyorum masaya.... Diğerleri gülecek belki ama , ben bunda hiçbir komik taraf göremiyorum..Tuhaf bi uğursuzluk hakim... İş yapası bile gelmiyor insanın..Kapalıyız işte... (13.) Cumaya Gittim Dönecem kardeşlerim...
Başımıza gelecek nice felaketlerin şerefine....
(u)mutlu yıllar Türkiye..............
