Sen ağlarken,
Ben,ceviz ağaçlarının üzerinde,
Ellerime bulaşan yeşillerle oyalandım.
Ağaçtan düşmemek için,
Sarıldım yeniden sevdana!
Hani düşmedim ağaçtan ama;
Bir eskiden kırdığım cevizler,
Bir de cevizlerden de beter kırılan hayallerin,
Ağaçtan düşmekten de beter ettiler beni beter.
Bir daha mı ceviz ağacına çıkmak?
Tövbeler olsun!
Şimdilik sen ağaçtasın,ben yerdeyim,
Ben ağacın tam altında,kollarımı açmış,
Ağaçtan düşmeni beklemekteyim.
KİTAP İZLERİ
Kayıp Tanrılar Ülkesi
Ahmet Ümit
Zeus Berlin Sokaklarında: Ahmet Ümit'ten Mitoloji, Cinayet ve Hafıza Üzerine Bir Roman Ya eski tanrılar ölmemiş, sadece unutulmuşsa? Ve içlerinden biri, bu umursamazlığa öfkelenip modern
İncelemeyi Oku
